ölkenin
paytaxtıdır, Surinam
harada yerleşir, belke de
bileceksen. Amma çıxaq
yüz ali tehsilli adamdan
soruşaq, doxsan beşi
bilmeyecek, bilseler,
bıçağı çıxarıb qulağımı
keserem.
O, bu sözleri deyerken,
elini penceyini sağ yan
cibinin üstüne vurdu.
Güman ki, bıçağı o cibinde
idi.
Niyazinin işinin
xüsusiyyeti eleydi ki,
demek olar, dünyanın
ekser ölkeleri ile elaqeleri
vardı, ona göre de
yüzlerle şeherin hansı
ölkede olduğunu bilirdi,
ancaq o, indiki halda öz
coğrafi biliyini sefil
olduğunu inkar eden
kişiye gösterseydi,
mübahiseye girişmiş, söz
güleşdirirmiş kimi
görünecekdi. Niyazi bele
adamların psixologiyasını
az-çox bilirdi, anlayırdı ki,
kişi onun bisavadlığından
xoşhal olacaq. Ona göre
de o, Antanarivunun hansı
ölkenin paytaxtı olduğunu
bilmediyini dedi, eyni
zamanda Surinamın harda
yerleşdiyini soruşdu.
- Surinam Merkezi
Amerikada yerleşir, - kişi
üstün savadını nümayiş
etdirmekden zövq ala-ala
dedi. – Futbolçu Ruud
Qullit eşitmisen? Bax, o
oralıdır. Vaxtıyla
Hollandiyanın
müstemlekesi olub. Yeqin
Hollandiyanı tanıyarsan.
Ele dögül, ala?
Bu, Niyazinin sevmediyi,
hetta zehlesi getdiyi
müraciet forması idi. Yene
yeniyetmeler ve gencler
bu kelmeden istifade
edende birteher dözmek
olurdu, ancaq yaşlı
adamların dilinde
seslenen “ale” ifadesi
onda ikrah doğururdu.
Bununla bele, o, indiki
halda hemin xitaba göre
kişiye her hansı bir irad
tutmağı lazım bilmedi.
Her halda, görünürdü ki, o,
ele-bele adam deyil,
üstelik, zabiteli olsa da,
aqressiv tesir bağışlamırdı.
Niyazi hesab etdi ki,
onunla söhbeti bir qeder
derinleşdirmek olar.
İnsandır, belke bir
kömeye ehtiyacı var,
belke bir zengle hansısa
işini düzeltmek
mümkündür.
Onlar bir az ordan-burdan
söhbet elediler. Niyazi ona
küçenin o tayındakı
bankda işlediyini dedi,
haralı olduğunu, hazırda
harada qaldığını soruşdu.
- Keşlede oluram. Köhne
türme xlebnikimle. İndi de
hem de smenşikik.
Şirketde gözetçilik edirik.
Birteher

<< 1 2 3 [4] 5 6 7 >>