başımızı
girleyirik.
Aydın oldu, adamın ailesi-
uşağı yoxdur. Ola bilsin,
türmeden evvel olub,
amma sonra dağılıb. Hele
bilmek olmaz ki, onun
başına ne iş gelib. Belke
ümumiyyetle, türmeye
arvadını öldürdüyü üçün
düşüb. Belke arvadı uzun
müddet gözleyib, sonra
boşanıb? O, bunları
birbaşa soruşa bilmezdi,
kişini cırnada bilerdi.
Ancaq hem de maraqlıydı.
- Bilirem, - kişi dillendi, -
bu saat fikirleşirsen ki,
göresen, bu adam hansı
cinayete göre türmeye
düşüb. Eledimi? – o,
sualına cavab gözlemeden
soruşdu: - Davay, uqadat
ele, görüm, sence, men
türmeye neye göre
düşmüşem.
Niyazinin beyni süretle
çalışmağa başladı, düz olsa
da, olmasa da, ele bir
cinayet seçib demeliydi ki,
böyük ehtimalla sağ
cibinde yaylı bıçaq
gezdiren bu adamın
xetrine deymesin. Durub
“zorlama üstünde”,
“oğurluğa göre”,
“quldurluq üstünde” deye
bilmezdi. Nehayet, tapdı:
- Mence, sizin kimi
intellektual bir adam ya
nese bir teleye düşüb, ya
da kimse toyda-nişanda
ilişib, sataşıb, vurmusunuz,
ölüb.
Kişi başını buladı:
- Karoçi, yaxınlaşdın,
amma tapa bilmedin.
Neyse.
Sonra o cemi üç cümle ile
heyat hekayesini danışdı.
Öz maşınıyla heyat yoldaşı
ile birge rayondan
gelirmiş. Yol polisi
postunda onu saxlayırlar,
deyirler, bu kapitanı da
şehere apar, bu da
götürür, yolda kapitan
artıq-eskik danışır, qaş-
göz süzdürür, bu da onu
maşından endirir, sifetine
bir kelle qoyur ve adam
ölür.
- Bir kelleye göre on dörd
il iş verdiler, getdim.
Niyazi onun bu
hekayetine inanmadı.
Çünki o, eynile buna
benzer bir ehvalatın iki-üç
ay önce baş verdiyini
qezetlerden oxumuşdu.
Ancaq o, özünü bu
hekayete inanmış kimi
gösterdi ve onun
mehbesden çıxdıqdan
sonrakı heyatı ile
maraqlandı. Hebsxanadan
çıxandan sonra evine
gelmeyibmi, öz köhne
işine qayıtmayıbmı?
Kişi ona çepeki baxdı.
- Menim adım Sedidir. Bu
adı mene atam verib.
Edebiyyat müellimiydi
atam. Sedi Şirazinin
şerefine qoyub. Sedi Şirazi
barede eşitmisen? Şair
olub. Qezellerini

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 >>