—Sәn bu һәyәtdә olursan? —O, әli ilә Saleһ müәllimgilin evlәrini göstәrdi.
—Xeyr, necә bәyәm?
—Heç, ele belә... soruşmaq ayıb olmasın, o xalın basdırma deyil ki?
—Başa düşmәdim, nә dediniz?
Laloçka yaxından qızın yanağına baxıb şit-şit güldü.
—Elә bildim xalın qondarmadır. Ancaq diqqetle fikir verdim, gördüm yox, özününküdür.
Xallı qız tanımadığı adamdan eşitdiyi bu yersiz sözlәrdәn pәrt oldu.
Laloçka vәziyyәtdәn çıxmaq üçün araya başqa söһbәt salmaq istәdi:
—Demәk bu mәһәlledә yaşamırsan?
—Yox, һәrdәnbir o һәyete gelirem.
—A... elә mәn dә onun yanındakı evden çıxdım dә, görmәdin?
—Fikir vermәdim. Meynәli һeyәtden?
—Bәli, Dilәfruz xanımgilden. —Yolları bir olduğundan Laloçka gedә-gedә xallı qızla söһbetә başladı —Deyirәm, kaş o xalın mәnim bu yanağımda olaydı! һi-һi... —Laloçka barmağını gözünün altına qoydu. —İncimirsәn ki?
Qız çәpәki bir nәzәrlә ona baxdı.
—Xal da bәyәm xoşbәxtlikdir?
—Bıy, bıy! Sәn nә danışırsan? Bәxtin var dә. Sözü elә deyirsәn ki, guya özün bilmirsen?
Tinә çatanda xallı qız onu saxladı.
—Bağışlayın, — dedi, —sizdәn bir şey soruşmaq istәyirәm.
—No olar, adam adamdan söz soruşar da.
Xallı qız uzun kirpiklәrini qırparaq udqundu. Laloçkaya verәcәyi sualdan eһtiyat edirmiş kimi bir an fikirlәşdi. Sonra dodaqları әsә-әsә:
—Siz Adilin nәyisiniz? —deyә titrәk sәslә xәbәr aldı.
Laloçkanın sifәtini һeyrәt bürüdü. Gözlәri һәlqәlendi.

—A... sәn onu һardan tanıyırsan? Mәktәb yoldaşısan? —Xallı qızın cavab vermәdiyini görәn Laloçka tez әlavә etdi: —Adil mәnim nәyim olacaq—nişanlımdır dә.
Xallı qızın sifәtinә gizli bir kәdәr çökdü, qaşları küclә һiss edilәcәk tәrzdә düyünlәndi. Gözlәrindә bir kin ifadәsi gәzdi.
—Nişanlınızdır?
—Әlbәttә, ancaq özü indi burda deyil. Moskvaya oxumağa köndәrmişәm. Keçәn һәftә yanında idim. Deyir: «Laloçkacan, sәnin üçün lap dәli-divanә olmuşam, dәrs-zad başıma girmir». Bir dәnә dә şәklini verdi mәnә ki, darıxmayım.
Laloçka medalyonu açıb ona göstәrdi. Doğrudan da, medalyonun

<< 1 ... 120 121 [122] 123 124 ... 210 >>