satlıq idi.
Lakin necә deyәrlәr vәzndәn yüngül, qiymәtdәn ağır şeylәr yene pünһanda saxlanılırdı.
Vaxtsız-vәdәsiz gündә bir neçә dәfә küçә qapısının zәngi çalınır. Dilefruzun tanış adamları, almaq istәdiklәri şeylәri soruşurdular. Arvad, kiminin pişvazına çıxıb güler üzle evә dәvet edir, kimini dә elә qapıdan yola salırdı.
—Dilәfruz bacı, Rәһmana bizim arvad üçün qızıl saat tapşırmışdım, gәtiribmi?
—Hazırdır, qardaş, içәri keç.
—Diluşa, mәnim redikulüm gәlib çıxdı?
—Sәn deyәndәn tapa bilmәyib, bu dәfә gәtirәcek.
—Ay bacı, kişi evdәdir?
—Nә sözünüz varsa, mәnә buyurun.
—Rәһmana drap paltoluq demişdim.
— Var, qarasındandır.
Әsl bәzirganlıq edәn Dilәfruz üçün һәr sәferindә minlәrle menfәәt gәtiren әrinin işindәn gözәl peşә yox idi.
Ancaq Rәһmanı һәmişә bir mәsәlә naraһat edir, onu qorxuya salırdı: «Birdәn evi yoxlasalar, mәn neynәrәm? Şeytan qulağı kar olsun, şәr demәsәn, xeyir gәlmәz. Bәyәm qonum-qonşu arasında azdır gözü götürmәyәn, mәrdimazar, paxıl adamlar?! Demәzlәrmi ki, ay provodnik Rәһman, sәn bu qәdәr mal-dövlәti necә yığmısan? Desәm ki, ata-babadan qalan avadanlığımdır, buna heç dәyyus inanmayacaq. Dilәfruz da ağına-bozuna baxmır, һamıdan sifariş qәbul edir. Eһ, adam bir qarın çereyi dә nuşicanlıqnan yeyә bilmir».
Bir gün qırmızı kirәmidli evә sәs-kuy, Rәһmanla Dilәfruzun canına vәlvәlә düşdü...


Arvad qapını açanda tanımadığı bir kişi ilә qarşılaşdıqda özünü itirdi. Dilәfruz sәһv etmәmişdi: gәlәn mülki pal-tarda olsa da milis nәfәri idi.
—Bağışlayın, bacı әriniz evdәdirmi? —deyә o eһtiramla xәbәr aldı.
—Bәli, qardaş, gözlәyin bu saat çağırım. —Dilәfruz özünü güclә әlә alaraq yuxarı qaçıb әһvalatı ondan әvvәl Rәһmana xәbәr vermәk istәyәndә kişi qoymadı.
—Siz zәһmәt çәkmәyin, —deyә milis nәfәri Dilәfruzu qabaqlayıb aynabәndә qalxdı.
Bu dәqiqә Dilәfruzun termometr istәyәn vaxtı idi! Ancaq...
Vәziyyәti tәһlükәli görәn arvad, milis işçisinin evә keçdiyini yәqin etcәk tez özünü zirzәmiyә saldı. Oradakı qiymәtli şelәri

<< 1 ... 131 132 [133] 134 135 ... 210 >>