aparmışdı. Cürbecür lәzzәtli yemeklәrlә dolu stolun qırağında ondan-bundan uzun-uzadı qiybәt elәdikdәn sonra Laloçkanın anası mәtlәb üste kәlmişdi. O hәr şeyi Dilәfruza açıq-aşkar bildirmişdi.
—Ay cüt yatan bәxtevәr, һeç demirsәn tek dә var? Yaxşı bәs biz bu uşaqlarımızı nә vaxta qәdәr subay saxlayacağıq? İkisi dә yetişmiş cavandır, һәr şeyi başa düşürlәr. Laloçkanın oğlanı gözü tutub, oğlan da ki, qızı çoxdan istәyir.
—Oğlan da istәyir?
—A- bәs sәn һәlә indi eşidirsәn? İnişil qonaqlıq gecәsi һәr şeyi bizsiz danışıb һәll ediblәr. Moskvaya gedәndә Adil Laloçkaya öz şәklini dә yadigar verib.
Dilәfruz «qonaqlıq gecәsi» sözlәrini eşidәndә barmağını dişlәdi. «—İndi yavaş-yavaş mәsәlәni başa düşürәm. Laloçkanın anası sәһv elәmir —deyә arvad fikirlәşdi- —Axı o gecә Adilin üzündә kiminsә dodaqlarının qırmızısı qalmışdı. Sәn demә onda bayırda Laloçka ilә öpüşürmüş! İşә bax, һәlә bir şәklini dә bağışlayıb, qız da mәndәn gizlәdir».
—Bunu mәn sәndәn dә qabaq bilirәm, —deyә Dilәfruz özünü xam göstәrmәmәk üçün Laloçkanın anasının sözlәrini tәsdiq etdi. —Ancaq qoy Adil gәlsin, özü ilә danışsaq yaxşıdır. İndiki cavanlara etibar yoxdur. Әvvәlcә, keflәri gәlәndә and içirlәr ki, ölürәm dәrdindәn, bir һәftә keçir, soyuyurlar, һeç salam da vermirlәr.
Yemәkdәn sonra Laloçkanın anası Dilefruzun dırnaqlarını manikür etmәyә başladı.
—Dilәfruz xanım elә bilmә ki a Laloçka evdә qalıb, —de-yә arvad fürsәtdәn istifadә edib malını satan dәllal kimi qızını tәrifә başladı —Xeyr a.. İstәyәn çoxdur. Biri elә promaqda işlәyәnlәrdәn idi. Yaxşı maaşı, gәliri... özü dә pis adam deyildi. Ancaq vermәdik.
—Nә üçün?
—Yaşı bir az ötmüşdü. Elә Laloçkamın da meyli vardı.
- Neçә yaşında idi ki?
—Özü dediyinә görә qırx altı, Laloçkanın әmisi razı olmadı. Dedi, o, Nadiri taxtda görüb, Şaһ Abbası bәlәkdә, mәn o yaşda kişiyә kukla kimi qızımı vermәrәm. Laloçka yazıq da cınqırını çıxarmadı. —Arvad bir qәdәr ara verib әlavә etdi: —Dilәfruz xanım, Laloçkanın sәndәn bircә xaһişi var: deyir,

<< 1 ... 135 136 [137] 138 139 ... 210 >>