tapmayacaqsınız. Adres yox, bir şey yox, gәrәk ondan-bundan soruşasınız.
—Yox, dostum, bu olmadı, — deyә Boris ona sataşdı. —Deyәsәn, elә Bakı һaqqında bizә dediklәrin gopdur.
Nataşa ucadan qәһqәһә çәkdi:
—Borya doğru deyir, Adil. Bakı gözәl şәһәr olsaydı, dörd ilde bir defә özün dә gedәrdin, görünür bizi aldadırsan.
—Yox, Nataşa, sәһv edirsiniz. Mәnim tәtil vaxtlarımda Bakıya getmәmәyimin sәbәbi başqadır. Birincisi, atam tez-tez yanıma gәlir. İkincisi dә mәnә, sәnin kimi istәdiyim vaxt Moskvanı görmәk һәmişә mümkün olmayacaq. Mәn Moskvanı doyunca gәzmәk istәyirәm.
Nataşa yene dilini saxlamadı:
—Bes anan? Onun üçün darıxmırsan? Bes onun ürәyi sәnsiz necә dözür?
—Mәnim anam başqa analar kimi deyil, Nataşa. —deye Adil qızın üzünә baxmadan mütәәssir bir һalda cavab vsrdi. —Onun ürәyi çox möһkәmdir. O mәnim üçün darıxmaz.
Oxucum! Yәqin ki, tәlәbәlәr ziyafәtindә Boris ana sağlığına badә qaldıranda, Adilin piyalәsini yere qoyub mәclisi tәrk etdiyini vә sonra һәyәtin qaranlıq guşәsindә göz yaşı axıtdığını unutmamısınız. O gecә Boris, Nataşa vә başqa yoldaşları Adili ne qәdәr dile tutdularsa, һeç bir şey öyrәnә bilmәdilәr.
—Axı, sәnә nә dedilәr? Bayaqdan tar çalırdın, oxuyurdun, birdәn niyә dәyişdin? Bәlkә xәtrinә dәyәn oldu, mәn ki, bir şey eşitmәdim! —deyә Boris dostunun qәfildәn tutulmasının sәbәbini dönә-dönә soruşurdusa da, sualları cavabsız qalırdı.
Adil qeһәrdәn boğulurdu. Alt dodağını dişlәri arasına alıb çeynәyir, danışmırdı.
—Sәn öz ürәyini mәndәn dә gizlәdirsәn, Adil, dostluqda bu yaxşı deyil. İnan ki, yol üstә olmasaydım, bu barәdә sәninlә möһkәm danışardım! Axı sәn kimsәn, mәn kimәm?! Biz qardaş deyilikmi?
Yanında ancaq Borisin qaldığını gören Adil dәrindәn köksünü ötürüb ayağa qalxdı. Әlini dostunun boynuna salıb qucaqladı, üzündәn öpdü.
—Sәn һaqlısan, Borya, —dedi, —mәn bir şeyi indiyә kimi һamıdan gizlәdirәm. Sәnә dә bir söz demәmişәm. Gizlәtmәli һeç nә yoxdur. Ancaq danışıb dәrdimi tәzelәmәk istәmәmişdim. Bu gece danışacağam. Sәn

<< 1 ... 143 144 [145] 146 147 ... 210 >>