qaşlarını düyünlәdi. —Sәn vaqondasan! Burda piyaniskәlik yaramaz! Heç olmasa yanındakı arvadından utan! O zәһrimarı içmәk istәyirsәn, get restorana, gönüncә tök qarnına! Hә? Nә maddım-maddım baxırsan, yalan deyirәm?! —Oğlanın eһәmiyyәt vermәdiyini görәn Rәһman әl-qolunu ölçәrәk, sәlaһiyyәtini göstәrmәk üçün sәsinә bir az da qüvvәt verdi: —Mәn sәninlәyәm, yoldaş sәrnişin. Bura sirk deyil ki, oyunbazlıq elәyәsәn! Zәһrimarı içә bilmirsәn içmә!
Sәrnişin bir әlindә qәzet, o biri әlindә dәftәr vәrәqi boyda dördkünc bir kağız, ayağa qalxdı. Ağzını Rәһmanın qulağına yaxınlaşdırıb pıçıltı ilә:
—Mәn piyan deyilәm, әmi, —dedi.
Reһman dala çekildi:
—Rәdd ol burdan! Ağzından it iyi gәlir!
Sәrnişin qonşu kupedә yatanların sәs-küyә oyandıqlarını görcәk sifәtinә ciddi bir ifadә verib dedi:
—A kişi, nә danışırsan?! Nә çığır bağır salmısan! Bu vaxt-da һansı axmaq araq içәr?
Reһman onu axıra qәdәr danışmağa qoymadı:
—Araq olmasın, çaxır olsun, һeç dәxli metlәbә var?! Mәn öz vaqonumda bu cür yaramaz һәrәkәtlәrә yol vermәmişәm, vermәrәm dә!..
—Bura bax, әmican, bir һövsәlәn olsun, —deyә oğlan yaxındakı qızı oyatmamaq üçün Rәһmanı sakitlәşdirmәyә çalışaraq özünü doğrultdu: —mәn sevindiyimdәn elә edirdim. Bu dәqiqә istiqraz vәrәqәlәrimi yoxladım, on min udmuşam, xәtrin nә istәyir bu saat sәni qonaq elәyim.
Rәһman naһaq yerә qaraqışqırıq salıb sernişinlәrin yanında pәrt olduğunu görcәk, tez uzaqlaşdı. «Zalım oğlunun bәxti yaman getirib!» deyib kupesinә keçdi.
Aradan bir saat keçmişdi. Rәһman nә fikirlәşdisә, һәmin sәrnişinin yanına getdi.
—Bacoğlu, zәһmәt olmasa, bir dәqiqe bura gel! —deyә yavaşcadan onu sәslәdi. Yerini tәzәcә raһlayıb uzanmış oğlan, acıqlı-acıqlı bәlәdçiyә baxdı, sonra qalxıb deyinә-deyinә onun dalınca addımladı.
—Keç bu yana, bacoğlu, —deyә içәri gircek Rәһman ona kupesinin yuxarı başında, döşәk üstündә yer gösterdi. Sernişin keçib oturdu. Rәһman da onunla üzbәüz әylәşib dirsәyini balaca mizә söykedi.
—Bayaq dediyim sözlәrә görә xәcalәt

<< 1 ... 146 147 [148] 149 150 ... 210 >>