gecә aһ-uf edib sәһerә kimi yerindә qurdalandı. Lakin arabir gözü Adilin çarpayısına vә onun başı üstündәn asılmış Nergizin şekline sataşanda qolbi sıxılır, ne edәcәyini bilmirdi. Reһman gözlerini yuman kimi yenә yaşıl su budkası içәrisindә dayanmış ağ xalatlı Dilәfruz şәrbәt dolu stekanı ona uzadıb gülümsәyirdi: «Bir dә süzümmü?» Ancaq burada da Nergizin xәyalı onu teqib edirdi. Rәһman budkadan uzaqlaşmış Adille, Nergizle qarşılaşdı. Hәr ikisi acıqlı-acıqlı ona baxıb susurdu. Bu iti baxışlar iyneye dönüb Reһmanın qәlbinә sancılır, nә isә onu içindәn yandırır, ağrıdır, incidirdi, “Bir da süzümmü?..» deyәn Dilefruzun da sәsi qulaqlarından getmirdi..

Dilәfruzla birinci görüşdәn iki ay ötdü. İlk vaxtlar odla su arasında qalan Rәһman, çox çekmәdi ki, bütün tәreddüdә son qoydu. Sanki Dilofruzun suyu odu söndürdü, Reһman Nergizin ruһunu xeyalından qovdu.
Artıq Dilefruz Reһman üçün «Dilәfruz xanım» olmuşdu. İndi һer defe yola çıxanda, sәferden qayıdanda Rәһman әvvәlcә yaşıl su budkasına yaxınlaşıb saatlarla Dilәfruzla uzun söһbәt edәr, arabir ona eyһam vurardı. Dilәfruz da danışıqlardan kişinin mәqsәdini duyub ona naz satar, yerini daһa şirin salardı. Herden qeһqeһe çekib ele ucadan gülәrdi ki, sesi vağzalın o biri başında eşidilerdi. Rәһmanı Dilefruza sevdiren bir şey vardısa, o da kişinin qatarda bәlәdçi işlemәsi idi. Arvad Rәһmanın Moskvadan gәlendә çox vaxt özü ilә nә isә getirdiyini duymuşdu. Üstelik bu kişinin subay olduğunu da onun iş yoldaşlarındai soruşub öyrәnmişdi.
Dilәfruzun evvelki erindәn uşağı olmamışdı. Özünün de-diyinә görә һekimlәr bunun sәbebini kişidә görmüşdüler.
Doqquz il başqasının kebinli arvadı olduğunu Reһmana danışmaq Dilәfruza ar geldiyinden o bunu da öz yaşı kimi xeyli ixtisar elemişdi. Hәlә üstelik, әrini sevmediyini, ancaq ailesinin tәkidi ilә ona getdiyini dә Rәһmana eşitdirmişdi. Guya buna görә dә cebһeden әrinin һelak olması xәbәrini alan Dilәfruz o qedәr de kedәrlenmәmişdi.
İndi Dilәfruz Rәһmana getmek xatirinә һәr şeyi

<< 1 ... 15 16 [17] 18 19 ... 210 >>