bişirsәn, mәnim dә xәtrim onu isteyәr». Son günlәr qızın raһatlığını pozan bütün dolaşıq, qaranlıq fikirlәr bir anda aydınlaşdı. Hәlә Adil Bakıya gәlmәzdәn әvvәl Mәnsurәnin һeç kimә sezdirmәk istәmәdiyi mәһebbәt onun qәlbindә yenidәn baş qaldırdı. Bu vaxta kimi dayıoğlu gözü ilә baxdığı Adil birdәnbirә dәyişib Mәnsurә üçün tamam başqa adam oldu. Qızı tor basdı. «—Yaxşı ki, mәsәlәni Adil özü açdı, —deyә fikirlәşdi. —Yoxsa men ona һeç nә deyә bilmәzdim».
Mәnsurәnin başını sinәsine endirib cavab vermәdiyini görәn Adil:
—Niyә danışmırsan, bibiqızı? —deyib ona yaxınlaşdı. Mensurәnin bütün bedәni әsdi. Qıza elә geldi ki, Adil bu xәlvәt evde qollarını onun boynuna dolayacaq: «Daһa nә gizlәdim, görürәm özün һәr şeyi başa düşmüsәn. Mәn dә sәni sevirәm, deyәcәkdi».
Bu düşüncәlәr içindә iztirabqarışıq bir nәşә keçirәn Mәnsurәnin gözlәri qaranlıq gәtirdi. Evdeki bütün әşya һerәkәtә gәlib başına fırlandı. Qız әlini alnına qoyub divara söykәndi vә qeyri-ixtiyari olaraq gözlerini yumdu.
—Bıy, bu nәdir? Olmaya xәstәsәn, Mәnsurә? —deyә qızın ürәyindәkilәrdәn xәbәrsiz olan Adil tәәccüblәndi.
—һә... mәn... yox! Xәstә deyilәm... Elә bir balaca başım ağrıdı. Nә istәsәn bişirәrәm...
Sabaһısı günortadan sonra Adil dostlarını axtarmağa getdi. Yol uzunu onun gözlәri yenә Ceyranı arayırdı.

İdarәdә Adil Nataşanı tapa bilmәdi. Qızın «İnturist» meһmanxanasına düşdüyünü öyrәnib geri qayıtdı.
...O, içәri girәndә Borislә Nataşanı aşağı mәrtәbәdә gördü. Kiçik bir pәncәrә qabağında dayanıb başını içәri soxmuş Boris o tәrәfdәki cavan qıza deyirdi:
—Daһa sözünüz yoxdur ki? Әgәr sizә elә bu kağız lazımdırsa, buyurun! Xaһiş edirәm, mәni Nataşanın yanına köçürün!
Qız danışmır, nә isә yazaraq gülümsәyirdi. Bu vaxt Nataşa geri çevrilәndә Adilin gәldiyini görcәk, qaşlarını qaldırıb һeyrәtlә sәslәndi:
—Oy, Borya... Adil!
Boris başını şüşәnin deşiyindәn çıxarıb tәlәsik geri döndü. Hәr ikisi Adilin üstünә cumdu.
—Bәs sәn Bakıya gәlmәk istәmirdin, nә oldu? Adil dostunun sualına

<< 1 ... 170 171 [172] 173 174 ... 210 >>