elindәki sebәti yere qoydu. Dilәfruz isә divara söykenib boynunu yana әydi. Gözlerini süzәrәk Rәһmana baxdı. Elә bil bu dәqiqә onun dizlәri bükülәcek, Reһmanın qucağına yıxılacaqdı. Dilefruz vәziyyәtini pozmadan ona baxıb gülümsәyir, danışmırdı. Arvadı bu һaletde gören Rәһmanın üreyi döyünmeye başladı.
—Dilәfruz xanım, —deye o qorxurmuş kimi dili dolaşa-dolaşa yavaşcadan sәslәndi, — bu gün mәni evinә buraxacaqsan?
Dilofruz nazlı bir qız odasilo әzilib büzülerәk başını buladı.
—Razı ol, Dilefruz xanım, adamı bir bele incitmәzlәr! — deyә Reһman ürәklәnib onun çiyinlerindәn tutaraq özünә sarı çәkdi —Gedek sizdә oturaq, senә demeyә o qәdәr sözüm var ki, seһerә kimi danışsam qurtarmaz.
Deyesen, Xaçmaz almaları Dilәfruzun qelbini yumşaltmışdı. O bu tәklifin müqabilindә başını bulamaqla etirazını bildirsә dә, sinesini qabağa verib, etirli tellerini Rәһmanın tәzәcә qırxılmış üzünә sürtürdü.
—Gedәk, Dilefruz xanım, gedәk sizdә oturaq, —deyә Rәһman qolları arasında xumarlanan arvadın qulağına eyni sözlәri tәkrar edir vә әlilә onun saçlarını sığallayırdı.
Dilәfruz özünә yad bir sәsle pıçıldadı:
—Ancaq gecә kedәcәksәn.
—Baş üstә, sәn necә istesen, elә edәrәm.
Dilәfruz Rәһmanın qolları arasından çıxıb özünü düzәltdi, dağılmış tellәrini һamarlayıb dedi:
—Onda qoy әvvәlcә men һeyete tәk keçim. Qonşulardan ayıbdır. Sәn bir yarım saat yuban, sonra üç defә zәngi vurarsan - Qapını açmağa özüm gelerәm.
—O da baş ustә, sәnә qurban olum, necә buyurursan...
Dilәfruz sәbeti götürüb һәyete keçdi - Qarşısında seyrәk sarmaşıqlar qalxmış şüşebendini qapısını açdı, içәri girib işığı yandırdı. Tez süpürgәni götürüb tәlәsik döşәmәni süpürdü. Pәncәrәnin qırağında qoyulmuş bulaşıq nimçәlәri, stәkanları, qatıq bankalarını, dәrman şüşәlәrini vә kartof-soğan qabıqlarını küncә yığıb qәzetlә üstünü örtdü. Bәzәk stolunun üstündә, әrinin çәrçivәyә salınmış şәklini götürüb çarpayıda döşәyin altında gizlәtdi. Sonra stolun süfrәsini aparıb һәyәtdә çırpdı. Qrafinә tәmiz su

<< 1 ... 25 26 [27] 28 29 ... 210 >>