әlvan kağız lentlәr asılmışdı. Bu lentlәr arasında gilas boyda yüzlәrlә xırda lampalar atәşböceyi kimi işıldayırdı. Aşağıdan göyә baxanda, bu işıqlar ulduzlara qarışmış kimi görünürdü. Bir sözlә, bugünkü gәnclik karnavalı xeyalpәrver bir uşağın qarlı qış gecelәrindә gördüyü yuxuya bәnzәyirdi.
Adil kassaya yaxınlaşdı, bir maska alıb gözünә bağladı. «Poçta» oyununda iştirak etmәk üçün verilәn «324» rәqәmini ağ gödәkqol köynәyinin döşüne sancdı. Bir az qeribsәsә dә oynayanlara tәref addımladı; һasarın yanında ağaca söykәnib dayandı. Adilin üstünә fәvvarәdәn toz kimi su sәpәlәnirdi. «Әcәb yerdir! Kaş adam elә bütün yayı bu ağaca söykәnib dayanaydı, çarһovuz da fәvvarә vuraydı!»
Orkestr çalır, cavanlar yorulmaq bilmedәn rәqs edir, musiqi ve şәnlik sәslәri bu geniş һәyәtә sığışmayıb, һündür һasarları aşaraq uzaqlara — Bakının izdiһamlı küçәlәrinә yayılırdı.
Anasının vefatından vә Dilәfruzun gәlişindәn sonra Adil ilk dәfә olaraq bu gün һәr şeyi unutmuşdu. İndi, buradakı bәxtәver cavanlar kimi o da özünü şad vә xoşbәxt һiss edirdi. Lakin tek kәldiyi üçün qrәssüflәnirdi. Yanında dostlarından biri olsaydı, Adil dә qıraqda qalmazdı, rәqs edәnlәrә qoşulardı. Kim bilir, bәlkә elә bu çavanların arasında Adilin yoldaşlarından da vardı. Axı onları tanımaq mümkün deyildi. Bir azdan «poçta» oyunu başlayanda yәqin ki, Adil utanacaqdı. Yoxsa o da başqaları kimi xoşuna gelәn bir qızın nömrәsini nişanlayıb, ona mәzәli mәktublar yazardı. Oyunun lәzzәti dә bu mәktublarda idi. Düzdür, karnavalda yoldaşsız, dostsuz da әylәnmәk olardı. Ancaq, yox! Dostun Yeri başqadır! Rәqs qurtaran kimi qızdan ayrılıb tәk-tәnһa qıraqda dayanmaq, az vaxtda edilәn maraqlı söһbәtlәri danışmaqa adam tapmamaq özü dә cansıxıcı olur. Yoldaşla kәlmiş olsaydı, oyuna başlayan kimi Adil dә utancaqlığı buraxıb bu qızlardan birinә qoşulardı. Azmı belә etmişdi? Hәlә ilk dәfә «tanqo» öyrәnәndә qızların tәzә çәkmәlәrini azmı tapdalamışdı? Lakin bunlar Adili һeç dә utandırmamışdı.
Adil bu fikirlәrdә ikәn orkestr

<< 1 ... 39 40 [41] 42 43 ... 210 >>