dövrәyә aldılar. «Poçtalyonun» әlindә xeyli kağız vardı. O, mәktublardan birinin üstünü oxuyub yuxarı qaldıraraq elan etdi:
—İyirmi altı!
Sinәsindәki kağıza «26» yazılmış, başında fil maskası olan gödәk bir oğlan «poçtalyona» yaxınlaşdı: —Mәnәm.
—Buyur, gözel oğlan, sәne «94» dәn kağız var, —deyә «poçtalyon» bloknot vәreqine yazılmış mәktubu ona uzatdı. — Kağızdan әtir iyi gәlir, qız yazdığına әmin ola bilәrsәn.
Oğlan mәktubu alıb adamların arxasına keçdi.
—Yüz on doqquz!
—Mәn!
Bu nazik sesә һamı çevrilib dala baxdı. Yaxası naxışlı çәһrayı kofta geymiş, gözüne qara maska taxmış, arıqsifәt qız irәli çıxdı. Etrafdakılardan utanırmış kimi, başını sinәsinә әyib dayandı.
—Ay qız, al! —«Poçtalyon» ona da bükülü bir kağız uzatdı. Ancaq, qәşәng qız, eһtiyatlı ol, mәktub araq iyi verir.
«Poçtalyon» topladığı kağızları bu qayda ile saһiblerinә paylayır ve һerәyә bir atmaca deyirdi.
O:
—Üç yüz iyirmi dörd! —deyә çağıranda һeç kәsdәn cavab gelmәdi, һamı dönüb yan-yrәsine baxdı. —Tәkrar edirәm: üç yüz iyirmi dörd!
Bu dem Adil elә bil yuxudan ayıldı. O, döşünә sancaqladığı nömrәnin «324» olduğunu görcek özünü itirdi.
—Me... menem! —deyә «poçtalyona» sarı irelilәdi. Dәһşetli pәlәng, ayı, meymun vә timsaһ başları Adilә terәf çevrildi, qara maskalar altından parlayan namәlum gözlәr ona dikildi.
—Size mektub yüz qırx beşdәndir, utancaq oğlan!
«Poçtalyonun» һeç de gülmeli olmayan bu sözünә һansı qızsa arxada pıqqıldadı. Adil mәktubu alıb ürәyi döyünә-döyüne ortadan çıxanda evvәlce elindeki kağıza, sonra genclәrin döşlerindәki nömrәlerә baxdı. Lakin yüz qırx beşin kim olduğunu bilmedi. Yene dә bayaqkı yerә çәkilib qovaq ağacına söykendi. Dörd qatlanmış mәktubu açıb oxumağa başladı: «Ay oğlan, ağaca seykenmәyin, sındırarsınız. Yorulmusunuzsa, men öz stulumu size vere bilerәm. İmza: Hәm size, һәm de ağaca reһmi gәlen 145»
Kәlmeleri sapa düzülmüş mercan kimi, qırmızı karandaşla yazılmış bu mektubun qızdan gәldiyinә şübһә yox idi. Ancaq bu qız kim idi?

<< 1 ... 41 42 [43] 44 45 ... 210 >>