mürәkkәbqabına toxunub qonşu һәyәtә saldı.
Ceyran, meynә yarpaqlarının arasından tarçalan oğlanın sifәtini aydın görә bilmesә dә, oxucu yәqin ki, onun kim olduğunu һiss etmişdir.
Dilәfruzun evdә olmamasından istifadә edәn Adil, anasının ölümündәn sonra һәmişә qara köynәkdә saxlanılan tarını bu gün birinci dәfә çıxarıb çalmağa başlamışdı.
Sanki o, ürәyini boşaltmağa adam tapmadığından dәrdini simlәrә tökürdü.

Adil yerә deyib parçalanan mürәkkәbqabının cingiltisini eşiderek, ses gelen terәfe çevrildi vә Ceyranın teessüflә aşağı baxdığını görcek ayağa qalxdı.
Adille Ceyranın nәzerleri ilk defә burada, yaşıl meynә yarpaqlarının arasından birbirinә sataşdı.
—O sınan ne idi? — deyә Adil qonşuya gelәn bu qәşәng qızı diqqәtlә süzüb soruşdu.
Ceyran qızardı, alt dodağını dişlәyib başını yerә dikdi, һörüklәri aşağı sallandı. Qız onları elile arxaya atıb qaşlarının altından tarçalan oğlana baxdı vә yavaşcadan:
—Mürekkebqabı idi, —dedi.
Adil tarı ehtiyatla yere qoydu, bir an dayanıb susdu vә nә ise düşünerek eve keçdi. Azacıq sonra әlinde bir mürekkebqabı telesik bayıra çıxıb һeyәtә endi.
—Alın, meәttәl qalarsınız, —deye dabanlarını qaldırıb һasarın üstünden mürekkәbqabını qıza uzatdı. Ceyran әvvәlce almaq istemәdi, lakin tarçalan oğlanı pәrt edәceyini düşünüb fikrini deyişdi. O da aşağı eyilib әlini uzatdı. Mürәkkәbqabını Adilden alanda onların barmaqları bir-birine toxundu.
Ceyranın sesi titrәdi:
—Çox sağ olun, —dedi.
—Deymәz! —deye Adil da yavaşcadan mәnalı bir terzdә cavab verdi. Bir dә qıza baxdıqdan sonra getmәk istedikde, Ceyranın sәsi onu saxladı:
—Men size qulaq asırdım. Birden mürәkkebqabım düşüb sındı...
Qız bu sözleri nә üçün dediyini özü de bilmedi. Adil gülümsündü.
—Heç çala biliremmi? —deyib cavab gözledi.
Onların söһbetini Saleһ müellimin eşideceyindәn eһtiyat eden Ceyran dönüb dala baxdı. Sonra kitablarını götürüb üzünü yana çevirdi:
—«Sarı bülbülü» çox yaxşı çalırsınız. —dedi ve dönüb evә getmek istәyәnde, Saleһ müellimle

<< 1 ... 49 50 [51] 52 53 ... 210 >>