vaxtı yetişәndә yenә Memmәdin nәһsliyi tutdu. Anasının aldığı oyuncaqları, konfet, şokolad qutularını küçәnin ortasına fırlatdı. Memmәd getmәk istәmirdi. Dilәfruz ona nә qәdәr vәd verirdisә, uşağı razı sala bilmirdi.
—Men getmirәm! —deye Memmәd erköyünlükle çığırıb anasını söyür, özünü yerә sürtür, üstünü toz torpağa bulayırdı.
Mәmmәd küçenin ortasında dayanıb yol göstәren milisionerin әlindәki alabula ağaca vurulmuşdu. Onu almayınca yerindәn qalxmaq istemirdi.
Yoldan ötәnlәr dönüb әvvәlcә uşağa, sonra da sәһnәyә çıxacaq aktrisa kimi renglenib kirşanlanmış Dilәfruza baxırdılar. Milisioner gözlerini Memmәddәn çәkmirdi. Ceyranla müәllim dә dayanıb onlara tamaşa elemeyә başladılar.
Nәһayәt, çaresi kesilmiş Dilәfruz Memmedin ürәyini sındırmaq istәmedi; dabanları üstündә o terәf butәrәfe fırlanan milis işçisinә yaxınlaşdı:
—Ay milisioner qardaş, zәһmet olmasa, elindәki ağacı beş dәqiqә ver uşaq oynatsın. Öldürür özünü ki, emi onu versin menә. Deyirәm olmaz, qulaq asmır ki, asmır! Naxoşdur ey...
Milisioner qaşlarını düyünlәyib sifәtinә ciddi bir ifadә verdi. Açıqlı nәzәrlәrilә Dilәfruzu başdan-ayağa kimi süzdü:
—Onun naxoşluğu tәrbiyәsizlikdir! —dedi vә tez arxasını arvada çevirib qarşıdan gәlәn maşına yol göstәrdi. Dilәfruzun ağzı açıldı, nә açıldı:
—Tәrbiyәsiz sәnin atandır! Vaxsey!.. Bir bunun danışığına bax. Mәn gәlib adam kimi ondan ağacı xaһiş edirem, gör bir bu mәne nә deyir. «Tәrbiyәsiz?!» Heç eybi yoxdur! Rәһmanın gözlәrindәn iraq! Görәrsәn!..
O deyinә-deyinә Mәmmedin yanına gәlәndә müәllimle Ceyran o biri sekiyә keçdi.
—Gördünmü? —deyә Saleһ müәllim Ceyrana baxıb evdәki kimi yenә narazılıqla başını buladı. —Belә ana ilә, belә uşaqla qonşu olanın qanı qaralmazmı? —Müәllim bir an ara verib әlave etdi: —Düz beş ildi ki, bir qızılgül ağacı bәslәyirdim. Өz әlimlә әkib böyütmüşdüm. Bu sәһәr o uşaq bir daş vurub gülün budağını sındırdı. Elә bil daş ürәyimin başından dәydi.
Müәllimin sәsindәki kәdәri duyan Ceyran onun üzünә baxdı. Müәllimin

<< 1 ... 51 52 [53] 54 55 ... 210 >>