dәqiqә Adil, gәlәcәk görüşlәrin xatiri üçün razı olardı ki ömürdәn dә getsә, һәftelәr, günlәr gödәlsin, һәr iki-üç
gündәn bir çәrşәnbә axşamları gәlsin.
Ceyran һәlә dördüncü sinifdә oxuduğu vaxt Xalidә adlı qәşәng bir qızla dostlaşmışdı. Xalidәnin şәve kimi qara, gödәk saçları vardı. Yumru yanaqları hemişә yayın istisindә dә, qışın soyuğunda da almatәk qızarardı. Sinifde iki Xalidә olduğundan, uşaqlar onu «qırmızıyanaq Xalidә» çağırardılar.
O, qısa, seyrәk qaşlarından vә qara qıyıq gözlәrindәn çin qızlarına oxşardı. Xalidә gülәndә onsuz da xırda olan gözlәri әtli yanaqlarının içindә itib batardı.
Bu iki rәfiqә һәr gün mәktәbә qoşa gәlәr, gәzmәyә birlikdә gedәr, imtaһanlara bir yerdә һazırlaşardılar. Bәzәn ekiz baçı kimi paltarlarını da eyni parçadan tikdirib cüt geyinәrdilәr.
Dәrs zamanı Xalidә һәmişә Ceyranla pıçıldaşdığından müәllimlәr onları bir yerdә oturmağa qoymazdılar. Yoxsa, fürset tapınca öz aralarında zarafatlaşıb bir-birini dümsüklәr vә hey gülüşәrdilәr.
Qızlar yeddillik mektәbi qurtarandan sonra da ayrılmadılar. Rәssamlıq texnikumuna bir yerdә daxil oldular. Ceyran orta mektebdә oxuduğu vaxt çekdiyi şekillәrlә Xalidәni de rәssam olmağa һevәslәndirmişdi.
Texnikumu bitirdikdәn sonra Xalide rәsm müellimesi işlemek üçün kәnd mәktәbinә tәyinat almışdı. Gözәl menzerәli yerlәri gezmek һәvәsindә olan Xalide yay istiraһetini tәbiәtin qoynunda keçirmәk üçün һәlә dәrslәr başlanmamışdan rayona yola düşmüşdü. İndi ikinci ay idi ki, qızlar öz ürәklәrini mәktublarla bir-birinә açırdılar.
Ceyran Adildәn ayrıldıqdan sonra evә gәlib yenice oturmuşdu ki, anası ona bir mәktub verdi:
—Al, qırmızıyanaq Xalideden gelib, —dedi.
Ceyran kağızı oxumağa başladı. Xalidә һәmişәki tek bu mektubunda da bir rәssam seliqәsile һәrflәri muncuq kimi yan-yana düzmüşdü. Zarafatdan el çekmәyәn qız yene dә refiqesine sataşaraq mektubu «Әzizim, xallı Ceyran!» sözlәrile başlayırdı. O, teyinat aldığı kәndi, mektәbi ve oranın gözәl menzәreli qәblәtidi terifledikdәn sonra

<< 1 ... 58 59 [60] 61 62 ... 210 >>