yazırdı: «Dersler başlanana kimi klubda iş götürmüşem. Rayon artistlәri tәzә tamaşa һazırlayıblar. Xaһiş elәyiblәr ki, dekorasiyaların şekillerini men çekәm. Şәһәrde aldığım yağlı boyalar lap yerinә düşdü. Neçe gündür klubda işlәyirem. Ceyran sene yazmağa da utanıam. Burada baş rolları oynayan Nadir adlı bir artist var. Sәһәrdәn axşamaçan yanımdan getmir. Ela hey teatrlardan, kinolardan danışır”. Ceyran mektubun bu yerini oxuyanda arxadan anasının gәldiyini duyub kağızı bükdü.
—Yaxşı, mәnim qırmızıyanaq Xalidәm ne yazır? —deye arvad soruşdu. —Yәqin orda da decәlliyinden el çekmir, һe?
Ceyran anasının üzünә baxmadan:
—Sene çoxlu salamı var, —dedi vә üzünün ifadesini anasından gizletmәk üçün corabını yuxarı çekmәk beһanesile stolun altına әyildi.
Refiqәsinin mektubunu axıra kimi oxuduqdan sonra Ceyranı fikir götürdü. Qız yemek stolunun arxasında oturduğunu umutmuşdu. Çay soyumuşdu. O, stәkanı qırağa itәlәynb ayağa qalxdı. Evdekiler yatmağa һazırlaşırdılar. Ceyran da öz otağına keçib stolüstü lampanı yandırdı. Xalidәnin mәktubunu götürüb artist oğlanla әlaqәdar yerlәrini bir dә oxuduqdan sonra üzünü ovcuna alıb yazı stoluna dirsәklәndi. Yanaqları od tutub yanırdı.
Bu vaxt Ceyranın qulaqlarına sanki lap uzaqdan güclә eşidilәi tar sәsi geldi. Qız qeyri-ixtiyari olaraq bu sözlәri ürәyindәn keçirdi:
«Nәdәn һәr yerin әlvandı, Köksün altı sarı bülbül»
Ceyran Adil barәdә çox düşündü. Elә bil otağın һavası qıza azlıq etdi, ürәyi sıxıldı. O durub küçә balkonuna çıxan qapını açdı. Tül pәrdәlәr asta-asta yuxarı qalxdı. Xalidәnin mәktubu yaralı göyәrçin kimi stolun ustünә çırpındı. Balkon qapısı ilә üzbәüz pәncәrәdә qoyulmuş dibçәkdәki reyһanın yarpaqları terpәndi. Otağa xoş әtir doldu.
Ceyran xalatını geyib balkona ne vaxt, nә üçün çıxdığını özü dә bilmedi. Sinesini meһәccerin soyuq dәmirlәrinә söykeyib aşağı boylandı. Bayaq Adillә dayanıb şirin söһbet etdiklәri yere baxdı. Küçәlәr sakit vә kimsәsiz idi. Uzaqda bir nәfәr gәzirdi. Ceyran onu Adilә oxşatdı. Ancaq

<< 1 ... 59 60 [61] 62 63 ... 210 >>