deyib çox qәlәt elәyib! Sonra әgәr düzünü bilmәk istәsәn, bir-iki kәrәm qonum-qonşu tapşırıb onlara öz mayasına xırda-mırda şey gәtirmişәm. Bir dә һәrgaһ elәsem dә nolar, oğlum, pul qazanmaq eyib deyil ki! Oğurluq elәmirәm, cibә girmirәm... Bir-iki dәnә stәkan-nәlbәki, beş-on dәnә yumurta gәtirib on şaһı baһasına satanda bәyәm pis iş görürәm? Mәsәl var, deyәrlәr ağ pulu qara günçün yığırlar! Cibime ağırlıq elemir ki. Boş çuval dik durmaz, oğul. Mәnim dә çalışdığım sәninçündür. Daһa maşallaһ yekә oğlansan, sabaһ-birigün gәrәk...
—Xeyr! Mәnә elә qazanılan pullardan һeç nә lazım deyil. Onları ver Dilefruz üst-başına xerclesin!
Aynebende al-elvan geyinmiş, bezekli bir qız girdi. Bu, Dilefruzun teze refiqesi Laloçka idi.

- Ay Rehman dayı, - deye o, pencereden başını içeri soxub şit-şit güldü. – Xoş gelmisen. Hanı menim gülmexmerim?
Rehman Adille bayaqkı söhbetinden sonra qıza ne cavab vereceyini bilmedi.
- Hm... Bir şey getirmemişem, - dedi. Pulunu özüne qaytaracağam.
- Nece? Bes Diluşa deyir qırmızı gülmexmer de getirib, paltomun yaxası üçün deri de!
Rehman qulaqlarının dibinedek qızardı.
---
ANASININ ӘZİZ BALASI

Heyatda ancaq son dәbdә bәzәkli paltarlar geymәk vә gezmәk arzusu ile yaşayan qonşu qız qırmızı kirәmidli eve yenicә ayaq açmışdı. İndi o dördüncü dәfe idi ki, bu evә gelirdi. Qonşu qızla Dilәfruzu dostlaşdıran onların evlәrinin yaxınlığı yox, zövqlәrinin yaxınlığı olmuşdu. Güvәc diyirlәnib qapağını tapar, deyәrlәr.
Keçen ay Dilәfruz qiymәtli parçadan son dәbdә, ürәyine yatan bir paltar tikdirmişdi. Hәmin paltarı birinci dәfә idiki, geyinib şәһәrә çıxmışdı. O, univermağa, bәzәk şeylәri satılan dükanlara, komisyon mağazalara baxa-baxa gedirdi. Bu vaxt iyirmi iki-iyirmi üç yaşlarında bәzekli bir qız telesik ona yaxınlaşdı:
—Ay bacı, sәn allaһ, bir ayaq saxla görüm, bu ne qiyamәt parçadır, sәn geyinmisәn... Bunu һardan getirtmisen? Mamam canı, bilsәm ki, metrәsi lap min manatdır, yenә alaram. Nә gözәl de tikdirmisәn! —Qız az qala

<< 1 ... 67 68 [69] 70 71 ... 210 >>