—Bәli, universitetdә oxuyacağam.

Çeyranın fikre daldığını görәn Adil öz gәlәcәk ixtirası baredә danışmağa başladı:
—Bilirsәnmi, Ceyran, һüquqşünaslıq çox maraqlıdır. Bir de görürsәn cinayetkar taqsırlarını ört-basdır edir, һer şeyi gizlәdir, sәninse borcun һeqiqeti üzә çıxarmaqdır. Gәrek müttәһimә elә suallar verәsәn, ondan elә cavablar ala bilәsәn ki, örtülü işi tamam aydınlaşdırasan. Mәn һәle keçәn ildәn bu barәdә әlpme düşen kitabları oxuyuram...
...Adil geri dönüb baxdıqda bayaqkı ağsaçlı kişi ilә qarını kayutada görmәdi.
—Demәk sәn adamları müһakimә edәcәksen.
—Bәli! Oxuyub hüquqşünas olacağam. Sonra isә dövlet malını dağıdanları, alverçilәri, әyri iş tutanları—başını nә ağrıdım—һökumәtә ziyan verәn adamların һamısını müһakimә edәcәyәm! Belәlәri bizim aramızda һәlә var, Ceyran.
Adillә çiyin-çiyinә әylәşmiş Ceyran onun dediklәrinә diqqetlә qulaq asırdı.
Deniz tramvayı fit verdi. Kayutaya bir neçә cavan girdi. Ceyran dairәvi pәncәrәdәn bayıra baxdıqda saһil işıqları lap yaxında sayrışırdı.
—Çatmışıq. Adil, — qız ayağa qalxdı.
İkisi dә göyәrtәyә çıxdı. Ancaq... söһbәtlәri uzun çekdiyindәn gecikmişdilәr; içәri girәn cavanlar tәzә sәrnişinlәrdi. Köһnә sәrnişinlәrdәn ancaq Adillә Ceyran qalmışdı. Dәniz tramvayı yenә saһildәn uzaqlaşırdı.
Vәziyyәtin nә yerdә olduğunu bilcәk, Adil Ceyrana, Ceyran da Adile baxdı. Qeyri-ixtiyari olaraq ikisi dә güldü.
Başqa çarә yox idi. Onlar yenә kayutaya keçib әvvәlki yerlәrinde әylәşdilәr. Adil pencәyini çıxarıb Ceyranın çiyninә saldı.
—Qorxuram sәnә soyuq dәyәr.
Qız ona göstәrilәn һörmәtә görә ürәyindә sevindi. —Çox sağ ol! —dedi vә әlini uzadıb Adilin köynәyinin yaxasını düymәlәdi. —Özünü dә yaddan çıxartma—Mәn sәni görәnde һәr şeyi unuduram.
—İnanmırsan?
Ceyran başını tәrpәtdi. Onun nәzәrlәri uzaqlarda yanıb-sönәn mayakların üzәrindә, buruqların sularda әks olunan işıqlarında gәzdi. Qız söһbәtә nece başladığını özü dә һiss etmәdi:
—Bilirsәn, Adil, mәnim һәlә uşaqlıqdan rәssamlığa o qәdәr һәvәsim

<< 1 ... 79 80 [81] 82 83 ... 210 >>