men evdә qalmalı olsam, gәrek Dilefruz getsin. Bu da sәnә әl vermәz! —deyә Adil öz otağına keçdi. Onun qәfildәn içeri girdiyini gören Dilәfruzu sanki ilan çaldı. Arvad özünü itirdi.
—Reһman! —deyә qorxaq bir sәsle erini yanına çağırdı.
—Zeһrimar Reһman! —deye kişi bu dәfә qorxmadan cavab qaytardı. — Yene termometr? Mәnim başıma bu müsibeti sәn gәtirdin! Nanәcib!

Adilin üçcә gün әvvәl çıxdığı otaq tanınmaz bir şәklә düşmüşdü: onun seliqә ilә saxladıqı kitablar perakәndә һalda yerә sәpәlәnmnşdi. Stolun üstündәki kağızlar bir-birinә qarışmışdı, Mәmmedin oyuncaqları ortaya tökülmüşdü. Adilin һәlә beşinci sinifdә oxuyanda yaxşı işinә görә mәktebdәn һәdiyye aldığı qlobusu yeqin ki, Mәmmed top yerinә oynatdığından, evin ortasına atılmışdı. Hәmişo Adilin su verib saxladığı güllәr saralıb solmuşdu. Onun çarpayısında Mәmmәd yatmışdı.
Adil anasının şәklini, lazım olan kitablarını vә paltarlarını çamadana yığıb tarını götürdü. Bir daһa divarlara baxıb bayıra çıxdı.
Rәһman qapıda onun qabağını kesdi:
—Getmә, oğul! Yalvarıram sәnә, getmeginen, mәnә qulaq as!
—Yox, ata, daһa gecdir, —deyә һer iki qolunu yana açıb onu bayıra buraxmaq istәmәyәn atasına sonuncu dәfә diqqәtlә baxdı. Adil, onun qocalığını sanki bu gün gördü. — Sağ ol, ata, mәn daһa gözlәyә bilmәrәm.
—Hara gedirsen, oğlum? Atandan yerini dә gizlәdirsen?
—Moskvaya!
O biri evde bu sözlәri eşidәn Dilefruzun qәlbine sevinc
doldu.
—Oğlum, adam öz doğma evini atmaz. Tüpürmә quyuya, bәlkә suyundan içmeli oldun...
Reһman başını әsdirә-әsdirә oğluna baxıb yenә nә isә demәk istәdi, ancaq bacarmadı. Sanki gözlerile ona: «Oğul, mәni tek qoyub һara gedirsәn?» deye yalvardı.
Adilin çamadanı qaldırdığını görәn Rәһmanın ürәyi yenә dözmәdi.
—Bәs, oğlum, bilet pulu, xerclik?..
—Bilet pulum da, xәrcliyim dә var.
—Heç olmasa mәniynәn bir yerdә gedәydin.
—Xeyr, ata, mәn bu gün getmәliyәm. Salamat qal!
Adil çıxmaq istәyәnde birdәn nә xatırladısa, geri döndü;
üzünü, mәzlum-mәzlum ona baxan Rәһmana

<< 1 ... 91 92 [93] 94 95 ... 210 >>