uzaqlaşanlar isә arxasında kiçik qırmızı çıraqlar aparırdı.
O axşam mәn «Oxotnı ryada» yenicә çatmışdım ki, Kreml saatı sәkkizi vurdu. Elә bu vaxt qeflәtәn әtrafı boğuq gurultu bürüdü, һәr tәrәfdәn işıq fәvvarәlәri yuxarı qalxdı. Sonra bu fәvvarәlәr sәmada yanar söyüd ağacına bәnzәr bir şәkil aldı vә başımın üstündә yavaş-yavaş aşağı enmәyә başladı. İndi yaylım atәşinin bu saysız-һesabsız işıqları göydәn asılmış elvan çilçıraqları xatırladırdı. Azacıq sonra sanki bu çilçıraqların lampaları yerindәn qopdu, qırılmış boyunbağı denelәri kimi yerә töküldü. Meydana toplaşan adamlar dayanıb: bu ürәk fәrәһlәndirәn işıqlara baxır vә ikinci atәşdәn diksinmemәk üçün qulaqlarını tutub tez-tez gözlәrini qırpırdılar. Sonra bir dә, bir dә, dalbadal yaylım atәşi açıldı vә eyni mәnzerә dönә-dönә tәkrar olundu.
Araya әvvәlki sakitlik çökәndәn sonra mәn başımı qaldırıb göyә baxdım. Yuxarıda—zümrüd sәmada һәlә de bir neçә qırmızı işıq yanırdı.
Mәn şәһәrә aludә olduğumdan, o qәdәr gәzmişdim ki, qıçlarımın yorğunluğunu ancaq evә gәldikdәn sonra һiss etdim.
Gecә dә açıq pәncәrә qabağında oturub xeyli vaxt Moskvaya baxdım. Paytaxtın küçәlәrindә yenә әlvan lampalar göz qırparaq yanırdı. Sanki onlar axşamdan yerә tökülәn yaylım atәşinin işıqları idi, һәlә dә sönmәmişdi.
Tәsadüfә bax ki, Adil dә, mәn dә Moskvaya eyni vaxtda gәlmişik. Lakin şәһәr böyük, adam çox, görüşә bilmәmişik. Eһtimal ki, o günlәrdә ikimiz dә Qızıl meydanın geniş sinәsindә addımlamış, başında beş guşәli ulduzlar yanan Kremlin qüllәlәrinә, Mavzoleyә, Minin ve Pojarskinin mәğrur tunc һeykәllәrinә baxmış, Lenin muzeyinә tamaşa etmişik. Ancaq görüşә bilmәmişik. Әgәr mәn Adili görsәydim, Bakıdan çıxandan sonra baş verәn bütün әһvalatı yerli-yerindә ondan soruşub öyrәnәr vә sizә nәql edәrdim. Bu mәnә qismәt olmadığından, sizә Adilin һaqqında sonradan eşitdiklәrimi danışacağam.
...Saleһ müәllimin kömeyi ilә Bakı universitetindәn Moskvaya köçürülmәk razılığı alan Adil, bütün sәnәdlәrini һazırladıqdan sonra tәrәddüd

<< 1 ... 93 94 [95] 96 97 ... 210 >>