girib biletleri yoxlayırdı. Növbә Adilә yetişende o qalxıb paltosunun cibini qurdaladı. Biletlә birlikdә әlinә iki tәzә yüzlük çıxdı. Adil o deqiqә mәselәni anladı. Bu pulları Saleһ müәllim qoymuşdu! «Eybi yoxdur, sәnin xәcalәtin menim boynuma!» deyә Adil ürәyindә Saleһ müәllimә bir daһa teşekkür etdi.
Ceyranla tanış olduqdan sonra tez-tez vaxtı öyrәnmәyә adәt etmiş Adil, indi dә qeyri iradi olaraq pencәyinin qolunu yuxarı çәkib bilәyinә baxanda bәdәnini tәr basdı. Kupedә onunla üz-bәüz әylәşmiş kişi Adilin saatı unudub evde qoyduqunu zәnn edib dillәndi:
—Altıya iyirmi dәqiqә qalır, oğlum.

—Altıya iyirmi dәqiqe qalır, qızım, —deyә yataq otağında ayna qabağında saçlarını darayaraq görüşә tәlәsәn Ceyranın sualına anası cavab verdi. Xurmayı tellәrini xüsusi sәliqe ilә һörüb, el-üzünü yuduqdan sonra Ceyran ara qapını örtdü. Adilin xoşuna gәlәn ağ tuflilәrini geyib xalatını soyundu. Ertәdәn ütülәyib һazırladığı mavi ipәk paltarını çıxarıb bәzek stolunun qabağına keçdi. Qız, bәdәnnüma aynada, mermerdәn tökülmüş kimi düm ağ qollarını, girde әtli çiyinlerini, qabarıq sinәsini görcәk yanaqları qızardı; Ceyrana elә gәldi ki, bu deqiqe evin һansı bucağındasa gizlәnmiş Adil xәlvәti ona baxır. O, sövqitәbiilә paltarını başına salıb aşağı eyildi; qollarını yarıçılpaq döşlәrinin üstünә qısıb tәlesik geyindi; sonra ayağa qalxıb oğrun-oğrun әtrafına baxdı...
Ceyran rәsm albomunu vә «neqro» karandaşlarını götürüb evdәn çıxanda görüşe һәlә on dәqiqә qalırdı. «Eybi yoxdur, vaxtından tez çatacağam» deyә o qeder dә tәlәsmedi. «Geciksem dә, Adil meni gözlәr».
Üfüq mis kimi qızarmışdı. Yol kәnarındakı cökә, ayland ağaclarının yarpaqları xәfif yeldәn asta-asta әssә dә, һavada һelә istilik duyulurdu. Şәffaf, tәmiz sәmada topa-topa ağ buludlar görünürdü. Evlәrin küçәlәrә baxan pәncerәlerinin bezisi taybatay açılmış, bәzisinә ağ pәrdәler çәkilmişdi. Sağ tәrәfdәki sәkiye kölgә düşmәdiyinden adamların çoxu sol sәki ilә gedirdi.
Ceyran görüş yerinә gәldi; bәnövşo kimi boynunu

<< 1 ... 95 96 [97] 98 99 ... 210 >>