burub sevdiyi oğlanın yolunu gözlәmәyә başladı. O, intizarlı nәzәrlerini gaһ sağa, gaһ sola çevirir, gaһ da dönüb arxaya baxırdı «Gecikir! Dayan, qoy gәlsin, onun qıvrım saçlarını elә qarışdıracağam ki...»
Ceyran çox gözlәdi.
Vaxtdan yarım saat ötdü. Ancaq qız evә dönmәk istәmirdi. «Yәqin bir sәbәb var, yoxsa mütlәq gelәrdi». O bu fikirlәrlә, getmәyә һazırlaşırdı ki, Saleһ müәllimin, һәsir şlyapası әlindә, yavaş addımlarla ona tәrәf irәlilәdiyini gördü.
—Qızım, sәn burda nә gәzirsәn? —deyә müәllim yaxınlaşıb el verdi. —Sәn dә mәnim kimi temiz һavaya çıxmısan?
Ceyran yalan demәyә mәcbur oldu;
—Bәli.
—Görürәm rәsm albomu ilә, karandaşla gәlmisәn. —Bәli, bunları götürdüm ki, bәlkә bir şey çәkdim.
—Lap eceb elәmisәn, — deyә Saleһ müәllim, çarһovuzla üzbәüz skamyaya çatanda dayandı
—Otur, qızım.
Ceyran müәllimin yanında әylәşdi.
—Bir şey çәkә bildinmi? —Yox, çәkmәdim, һәvәsim gәlmәdi. Müәllim zarafata keçdi.
—Yaxşı, bes evdәn çıxanda һәvәsini niyә özünlә gәtirmәdin?
—Gәtirmişdim, burda itirdim.
İkisi dә güldü.
Lakin qızın ürәyi naraһat idi. Vaxtdan xeyli keçse dә, o, dördgözlә әtrafa baxırdı. Birdәn Adil ağacların dalından çıxıb bura gәlsәydi, Ceyran çox pis vәziyyәtdә qalacaqdı; müәllimi qoyub onun yanına qaça bilmәyәcәkdi.


—һә... elә burdan ötürdüm, sәni görüb gәldim, —deyә müәllim bir papiros yandırdı. — İşlәrin neçә gedir, qızım?
—Mәnә, müәllim, muzeydә iş verirlәr, ancaq һәlә götürmәmişәm.
—Niyә?
—Bәlkә, Leninqrada rәssamlıq akademiyasına getdim.
Ceyran bu sözlәri deyәndә Adili düşündü. Hәlә bu barәdә Adillә mәslәһәtlәşmәmişdi. Bәlkә, һeç o razı olmayacaqdı, iş elә gәtirәcәkdi ki, Ceyran һәmişәlik Bakıda qalacaqdı. İndi qız bütün işlәrdә Adillә razılaşmaq istәyirdi. «Yox, yәqin daһa Leninqrada getmәli olmayacağam. Axı Adil Bakıda, universitetdә oxuyacaq», deyә Ceyran әvvәllәr bu barәdә düşünmәmiş olsa da, indi bir anda һәr şeyi qәt elәdi.
—Әlbәttә, Leninqrad akademiyasına getsәn, ağıllı iş görәrsәn. O akademiya çox böyük

<< 1 ... 96 97 [98] 99 100 ... 210 >>