Peyğembere
salavat getirmek, onun salavata ehtiyacı olduğu
üçün deyil. Yoxsa Allahın salâtından sonra
meleklerin salâvatına da ehtiyacı qalmazdı.
Salavat, Peyğembere qarşı bizden teref bir tezim
ve hörmetdir. Bu vesile ile savab kazanabiliyoruz.
İşde bunun üçündür ki, Hz. Peyğember (sa a)
buyurur: "Kim mene bir defe salavat getirse,
Allah da ona on defe salat eder. " Suyuti de, ed-
Dürü'ül-Mensur adlı tefsirinde bele yazır

Ebdürrezzaq, İbn-i Ebi Şeybe, Ehmed, Abd b.
Hamid, Buxari, Müslim, Ebu Davud, Tirmizi,
Nesei, İbn-i Mace ve İbn-i Merdeveyh, Kab bin
Umre'den bele neql etmişler: "Bir gün adamın
biri, Hz. Peyğembere: "Ya Resulullah! Sene salam
vermenin üsulunu öyrendik, bize sene salavat
getirmenin şeklini de öyreder bilersenmi? "Deye
ifade etdi. Hz. Peyğember bele buyurdu: "De ki:
Allahım, Mehemmede ve Mehemmedin Ehli
Beytine salat (rehmet) et, nece ki İbrahime ve
İbrahimin nesline salat etdin. Heqiqeten sen terif
ve izzet sahibisen. " Suyuti, bu revayetden başqa
on sekkiz hedis daha neql etmişdir ki hamısı, Hz.
Peyğember (sa a) 'in Ehl-i Beytinin de
salâvatlarda o Hazretle birlikde zikr lazım
olduğunu ifade edir. Bu hedisleri, müheddisler,
İbn-i Abbas, Telhe, Ebu Seid Xudri, Ebu Hureyre,
Ebu Mesud Ensari, İbni Mesud, Keb bin Ümre ve
Eli (as) kimi sehabelerden neql etmişler. Eyni
qaynaqda yene bele deyilir: "Ehmed ve Tirmizi,
Hesen b. Eli (A.Ş) 'dan neql etmişler ki, Hz.
Peyğember bele buyurmuşdur: "Xesis, menim
adım yanında anıldığı zaman, mene salavat
getirmeyen kimsedi

Bunlardan başqa İslam feqihleri, namazın
teşehhüdünde Mehemmede ve onun Âli'ne (Ehl-i
Beytine) salavat getirmeyi ve Peyğemberin adının
yanında Ehl-i Beytinin de adının xatırlanmasını
ferz bilmişler. [20] Bu ayenin mena ve tefsiri
üzerinde düşünen her kes, bu hökmün, yeni salat
ferz edilmesinin, Hz. Peyğemberin Ehli Beytine
tezim ve hörmeti ifade etdiyini anlar. O Ehli Beyt
ki, Allah onlardan bütün pislikleri uzaqlaşdıraraq
onları tertemiz etmişdir

<< 1 [2] 3 >>