gelesen. Men ise seni ele salıb, menliyini qırdım.
Sen diqqetimi çekmek üçün tv-deki qadın proqramlarından öyrendiklerini etdin, men seni lağa qoydum. Sen bunlara nece dözdünnn?? Niye dözdün?
İt kimi peşmanam. Kaş indi olaydın yanımda. Yerde diz üste çöküb oğlumuzu betninde daşıyarken damarları partlamış o ayaqlarından öperdim. Mene övlad bexş etdiyin üçün milyon defe sene teşekkür ederdim...
Oğlumuz...
Onun her eziyyetini sen çekdin. Elinde işlerin bir-birine qarışanda, yemek ocaqda yananda, uşaq durmadan ağlayanda ancaq qışqırmağı bildim.
Sene kömek etmeyi, qızarmış kotleti tavada çevirmeyi, ya da balamızın qusub-batırdığı köyneyini deyişmeyi yaxınıma bele buraxmadım.
Adını qoydum “men kişiyem”. Geceleri sehere qeder oğlumuz ağladı, sen yatmadın, men ise “kes de o ...... sesini” dedim. Amma başqa vaxt ağız dolusu “Menim oğlum!” dedim.
Çiyinlerimde oturub günahlarımı yazan melek ağırlıq edir, torpağa basılır... Kaş torpağa gireydim ele indi. Senin yanında uzanaydım, illerle sığal çekmediyim saçlarını tumarlayardım.
Aman Allah, yeni bu, doğurdan mümkün deyil?!!! Bu saniye seni görmesem, deli olacam!
Kaş bu, bir yuxu olaydı, sen sağ çıxaydın o dehşetli qezadan. Niye men düşünmedim ki, yoxluğun bu boyda boşluq yaradar heyatımda?
Belke de varlığının doldurduğu yerin böyüklüyü hiss etmediyim üçün. Kaş sağlığında bunları derk edeydim...
İndi çox gecdir. İçimde- vicdansız üreyimin boşluğunda külek uluyur…
Ve men yetim qalmışam-qadından yetim...
tek sozle mukemmel.sen nece bir ureye sahibsen...!Heqiqeten cox gozeldi.bunu oxuyub aglamyan inanin mence ureyi yoxdu.butun kiwilere ders olsunki esl gozellik uzde deyil.daxildedi.
gоz уuдu уанаqlаriмi
»Ordan-Burdan
»Oxu zalına keç