Allahın Resulu (s.a.a.) bele buyurmuşdur: “Yer menim üçün secdegah ve pakedici qerar verilmişdir.” (El-Vesail, c.3,s.593);

İmam Cefer Sadiq (e.) bele buyurmuşdur: “Yeyilen bitkiler, pambıq ve ketan xaric, secde ancaq yere ve yerden biten bitkiler üzerine olur.” (Biharul-Envar, c.85,s.149,154);

Yene Hişam ibn Hekem deyir: İmam Cefer Sadiqe (e.): “Neyin üzerine secde etmeyin doğru olduğu ve neyin üzerine secde etmeyin doğru olmadığını”-soruşdum. İmam (e.) bele buyurdu: “Secde ancaq yere, ya da yerden bitib yeyilmeyen ve geyilmeyen bitkilere olar.” Men “sene canım feda olsun bunun sebebi nedir?”-dedim. Bu zaman İmam (e.) bele buyurdu: “Çünki secde Uca Allaha baş eymekdir. Bu sebebden de yeyilen ve geyilen şeylere secde olmamalıdır. Çünki dünyaperestler yediklerinin ve geydiklerinin qulu, kölesidir. Halbuki secde eden Allaha qulluq etmekdedir. Bu sebebden de alnını, dünyanın yalanlarına aldanıb dünyaya perestiş edenlerin ibadet etdiyi üzerine qoymamaları lazımdır. Elave olaraq, sadece Allaha qarşı boyun eymekdir; bedenin alnını yere qoyması, Allaha qarşı tevazö ve xüzunu daha yaxşı ifade etmekdir.” (Biharul Envar, c.85,s.145; El-Vesail, c.3,S.591)

İmam Muhemmed Baqir (e.) bele buyurmuşdur: “Alnın başın tüklerinin çıxdığı yerden qaşlara qeder olan hissesi secde yeridir. Bu miqdardan, bir dirhem ve ya bir barmağın ucu qeder olsa bele ne qederi torpaq ve ona benzer bir şeyin üzerine deyerse, kifayetdir.” (Füru-il Kafi, c.3,s.33; El-Vesail, c.4,s.963)

Ehli-Beyt (e.) izleyicilerinden Müaviye ibn Emmar deyir: “İmam Cefer Sadiqin (e.) sarı ipekden olan bir desmalı var idi. Onun içerisinde İmam Huseynin (e.) qebrinden götürülen bir miqdar torpaq saxlayardı. Namaz vaxtı olduqda, o torpağı seccadesi üzerine qoyar ve onun üzerine secde ederdi. Sonra da bele buyururdu: “Huseynin (e.) türbeti üzerine secde etmek, yeddi hicabı (örtüyü) ortadan qaldırır.” (Biharul Envar, c.85,s.153)