"Anamı sevirem" "Anama canım da qurban"

"Anam menim her şeyimdir.."...

Bu ifadeleri çox eşitmişşim,çox yazmışıq,

çox oxumuşuq, deyilmi? Ne qeder semimiyik??

Etrafımızda baş verenleri, ümumiyyetle yaşadıqlarımı analiz ede bilecek

yaşdayıq zennimce. Hamı deye biler anamı sevirem, amma nece?

İlk önce bundan danışaq. Adam var sevgisini biruze verir,

adam var bu hissi biruze vermeden yaşamağı üstün tutur.

Övladlar var - Ana xeste olanda, onda tek bir stekan çay

isteyende "Ana, yadında filan vaxtı senden filan şey almağını istemişdim,

amma almamışdın, indi de sene çay vermeye menim halım yoxdu"

- deyib burda Anamı sevirem yazanlar var. Neynirik biz senin bele sevgini?

Kime gösterirsen bu sevgini? Dilde ona olan sevgin olandan sonra mene

ne senin sevginden?!!Kimi aldadırsan? Bizi? Ananı?

Bizi aldatmaq isteyerken özünü aldatmış olmayasan..?

Övladlar var - Anasına hamının qarşısında cavab qaytaran,

amma hörmet gözleyen! Belelerine yazığım da gelir. Kordular axı.

Yazıqlar, hele de başa düşmürler ki, özleri Analarına

hörmet qoymadıqları halda başqaları heç hörmet etmeyecekler.

Övlad var - sevdiyi qadını anasından üstün tutanlar. Biqeyretler!

belke de ağır seslenecek, amam bu menim düşümcemdir!

Bu tip övladlara da yazığım gelir - Ana sevgisinden ozel bir şey olmadığını

derk ede bilmedikleri üçün. Düşüne bilmir ki, min qadın

tapa biler - amma Ana? Hardan tapacaqsan Ananı?

Sevdiyin qadınmı evez edecek ananı sene?Peşmansanmı?