Yene eyni yerden yazıram sene... Sen, eyni yerdesenmi bilinmez... Sevgilim gedişinin arxasından aylar keçdi, ile döndü... Belke geleceksen deye gözledim. Geleceksenmi?

Geden unudulurmuş canım... Men unutmadım, gedişinden sonra çox ağladım, sensizliye dayanamadım, sensizlikde yandım... Sonra elime qelemimi alıb, hemişe sene yazdım... Defterimde çox şeirlerim var, çox sevdaları anladan yazılarvar, hammısı sene aiddir...



Eslinde sen unudularsan, gedenlerin hamısı unudulur amma yaşananlar var axı... Unutmağa çalışarken xatırlanan o anlar... Sene bunu xatırladıram men unutmasam da, belke sen unutmuşsan deye...

Ağlamıram da artıq çünki, sen öyretdin mene gülmeyi, sen öyretdin mene heyatı ele salmağı...

İndi nece unudum, özüme baxdıqca xatırlayıram seni...İndi senin üçün çox darıxıram çox... Amma bilirem sende unutmadın meni getdiyin yerlerde... Gözün de arxada olmasın sevdiyim, meni buraxdığın yerde yaşayıram seni... Sensizlik çox çetindi, çekilesi deyil amma, bunu bele öyretdin mene... Daha neler-neler öyretdin...

Tek başıma yaşaya bileceyim eşq buraxdın mene...
Sen mene gözelliyi, doğruluğu buraxdın ve bir gün meni axtarsan eyni yolda tapacaqsan...



Senden sonra ayaqda durmaqda çetinlik çekdim, ara sıra yıxıldım... İndi ayaqda durabilirem amma arada seni yanımda isteyirem. Bir zeng edirem sesini eşidirem, üzünü görmesem de rahatlaşıram... Sene bir defe möhkem sarılmaq istediyimi deyirem. Dayana bilmeyeceyini deyirsen...

İndi sensiz yollardayam, gelmeyeceyini bilsem de, meni tapılmayan bir dürüstlükle sevdiyini ve her zaman seveceyini bilirem...