Hüznlü sevgi Genc bir qız ağır bir xesteliyin pencesinde son günlerini yaşayırdı. Yaralı qelbi artıq bu dünyada döze bilmirdi. Qızın çox varlı olan ailesi bütün qezetlere qızın qelbin sağaldacaq adamı tapmaq üçün elan vermişdi. Qızı üçün canını qurban verecek birini axtarırdılar. Çünki qızın üreyini deyişdirmek lazım idi. Genc qızın xestexana otağında heyatı günü-günden solurdu. Yene xestexana otağında yalnız idi. Gözü yaşlı, boynu bükük ölümü gözleyirdi. Gözlerini bağlayıb bu kiçik otaqda yalnız göz yaşı tökmekden yorulmuşdu. Yene de engel ola bilmedi bulaq kimi çağlayan gözlerine. Sevgilisi düşdü yadına, kasıb amma onu ölünce seven sevgilisi.
Her gün eyni şeyleri fikirleşib, keçmiş xatireleri bir film kimi gözlerinin önüne getirirdi. "Pulum yoxdur amma sene vere bileceyim sevgi dolu bir qelbim var" demişdi sevdiyi oğlan. Genc qızda başqa bir şey istemirdi. Sevgiye möhtac olan biri, sevdiyinin sevgisinden başqa ne istiye bilerdiki. Amma olmamışdı, dünyalar qeder bir-birilerini seven sevgililerin arasına pul, var dövlet girib onları ayıra bilmişdi. Amma indi var dövletin keçmediyi bir vaxt gelmişdi. Ne menası vardı artıq??? Bu son günlerinde, sevdiyi oğlan yanında olsaydı heç bu qeder ağlamazdı. Ayrıldıqları günden indiye qeder 5 il keçmişdi. Amma her gün hesret çekmiş üreyini kimseyle bölmemişdi. Ele hemin vaxt sevdiyini fikirleşdi. Göresen neler etmişdi bu il müddetinde sevdiyi oğlan... Kim bilir belke de evlenmişdir.

Gözlerinden bir damla yaş daha damladı qurumuş dodaqlarına. Ellerine baxdı. Bir zamanlar ellerinin, sevdiyinin ellerini tutduğunu xeyal edib her gün saatlarca ellerine baxardı. En çox saçlarının tökülmeyi onu ağladırdı. Çünki bir zamanlar o saçları sevdiyi oğlan öpmüşdü. Her gün gözlerinden bir damla yaş axanda qelbine sanki bir ox batırdı. Qelbi yene sızlamağa başladı. Belke sevdiyi yanında olsaydı qelbi bu qeder yorulub, elvida demezdi heyata. Qız artıq ölümden qorxmurdu. Sevdiyinden ayrı yaşamağın ölümden ne ferqi var idi ki, tekrar yene

[1] 2 3 4 >>