FMArsal
1. BÖLÜM
Genç kız kırmızı spor arabasından
indi. Güneş altında araba pırıl pırıl
parlıyordu. Anahtarın kumandasına
basıp kapıları kilitledi. Park yeri
henüz boştu. O yüzden yer bulmak
sorun olmamıştı. Ama akşama
doğru kalabalık olurdu. Gittiği
kafeterya, öğle saatlerinde şimdiki
gibi sakinken, akşamları da tıklım
tıklım oluyordu. İşten çıkanlar,
okuldan çıkanlar eve gitmeden
önce burada vakit geçirmeyi
seviyorlardı. Kendi sınıf
arkadaşlarının bir kısmı da çoğu
zaman burada oyalanırdı. Alkol
yoktu ama müzik vardı ve dans
etmek mümkündü.
Uzun, dalgalı siyah saçlarını
dağılmış mı diye eliyle kontrol etti.
Neredeyse beline kadar iniyordu
bu saçlar. Sonra da başını
gökyüzüne çevirip yağmur yağacak
mı diye baktı. Saçları bir şelale gibi
arkasında kıvrandı. Şemsiye almaya
gerek yoktu. Kafeteryanın kapısına
doğru kendisinden emin adımlarla
yürüdü. Bahar rüzgârı saçlarını
savuruyordu arada sırada. Göz alıcı
ışıltılar çıkarıyordu. Pahalı telefonu
çalınca içeriye girmeden kapıda
duraladı. Arayan annesiydi.
“Efendim anne?” dedi sabırsızca...
“Vildan, kızım, neredesin?”
“Kafeteryadayım, arkadaşlarla
buluşacağım. Ne oldu anne?”
“Yavrum, Yusuf kanımı emiyor. Şu
işi sorup duruyor.”
Genç kız sinirle derin bir nefes
aldı. “Anne, babama söylemiştim.
O iş olmaz!”
“Kızım, baban çok ısrar ediyor.
Karşı tarafın baskı yaptığını
söylüyor.”
“Olabilir... Ben onun yapıp sattığı
teknelerden birisi değilim. Şirketini
kurtarmak için kimseyle
evlenmem.”
Bir an sessizlik oldu. Annesinin
arada kaldığını biliyordu ama
yapacağı bir şey yoktu. Sevmeden,
asla bir yabancıyla evlenmezdi.
“Anne, bak! Babamın zor durumda
olduğunu biliyorum. Ama beni para
için tanımadığım yaşlı bir adama
sattığına da inanamıyorum.”
“Kızım...” Annesinin sesi de
sabırsızdı. Kendisini tutmaya
çalıştığı belliydi. “...Yok öyle bir
şey. Kimse seni satmıyor. Neden
böyle garip konuşuyorsun? Sanki
annenle babanı tanımıyor gibisin?”
“Bazen

[1] 2 3 ... 9 >>