kapadı. Annesinin
cevabını bile beklemedi. Kapının
önünde ne yapacağını düşündü.
Ayağını sinirle yere vuruyordu. O
sırada içeriden en yakın arkadaşı
Tülay çıktı. Meraklı ve endişeli bir
yüz haliyle yanına yanaştı.
“Vildan, iyi misin? İçeriden seni
gördüm de... Kötü bir haber almış
gibisin?”
Genç kız, karşısındaki ufak tefek
arkadaşına olanları hızlıca anlattı.
“Hani şu zengin bir aile vardı ya?
Zengin oğul benimle evlenmek
istiyordu?.. Ben de reddetmiştim?
Şimdi de bu zengin oğul, gelip
benimle tanışmak istiyormuş.
Aklınca beni ikna edecek. Ben de
onunla evleneceğim... Püh,
avucunu yalar o! Beyefendi iki saat
boşluk bulmuş da... Değerli vaktini
bana ayıracakmış da... Ben daha bir
ihtiyarla evlenecek kadar
aptallaşmadım. Babam ne isterse
istesin.”
Arkadaşı, küçük yeşil gözlerini
kırpıştırdı.
“Eee! Ne yaptın?”
“Gelsin dedim. Ne diyeyim? Ama
onun benden vazgeçmesi için bir
yol bulmalıyım. Keşke Semih ile
ayrılmasaydık. Adama Semih’i
sevdiğimi falan söylerdim.
Başkasını sevdiğimi söyleyince,
belki vaz geçerdi?”
Tülay hemen safça akıl verdi.
“Bizim çocuklardan birisi, senin
sevgilin gibi rol yapabilir. Zaten
senin için yanıp tutuşuyorlar...”
Vildan, okulun en güzel kızıydı.
Erkeklerini çoğu onunla iki kelime
bile konuşabilseler, kendilerini
şanslı sayarlardı. Bu bile zordu.
Vildan başını salladı. “Saçmalama
Tülay! Onlar da daha çocuk!
İnandırıcı olmaz. Şöyle iyi giyimli
olgun biri olmalı. Semih biçilmiş
kaftandı ama o ahlaksız şimdi
çağırılmaz ki! Kim bilir ne anlar
hemen?”
Kısa bir an düşündü. Sonra aklına
teyze oğlu geldi. “Cucu bu işi
halleder. Evet, onu bir arayayım.
Teyzemin oğlu Cumhur’un bir
mankenlik ajansı var. Acaba bana
hemen birini bulabilir mi?”
Telaşla telefonunun rehberine
girdi. Cumhur ile iyi anlaşırlardı.
İyi iş yapan bir ajansı vardı.
Numarayı bulup hemen çaldırdı.
Acelesi olduğu için, dudağının
kıyısını ısırıp duruyordu. Sonunda
karşı taraftan telefon açıldı.
“Alo, Vildan?” Cumhur iyi

<< 1 2 [3] 4 5 ... 9 >>