bulamazdı.
Hiçbir erkek kolay kolay bu adama
rakip olmak istemezdi. Kendisini
bir malmış gibi ailesinden isteyen,
babasının pek değerli Ataman
Bey’in de, her halde bu adamı
görünce siniri bozulacaktı. Pırıl
pırıl, esmer cildi pürüzsüzdü. Onun
gözleri de kendi üzerindeydi.
Güzel olduğunu biliyordu ama
adamın bakışları bu yönde değildi
sanki... Güzelliğinden
etkilenmekten ziyade, merak ettiği
bir şey için bakıyor gibiydi. Tabii
ki, bir sürü güzel kadın manken
tanıdığına göre, güzellik onun için
alışılmış bir şey olmalıydı.
“Hemen konuya gireceğim...” diye
aceleyle mırıldandı. “Cucu sana
durumu anlattı mı?”
“Cucu kim?” diye soran adamın
sesi meraklıydı.
“Kusura bakmayın... Sizler ajansta
onu Cumhur diye tanıyorsunuz
tabii. Cucu benim kuzenim. Ben
çocukluğumdan beri ona öyle
derim de... Sana söylemiştir
mutlaka durumumu?.. Sadece bir
saat, belki biraz daha fazla senin
yardımın lazım! Sorun şu...
Birazdan buraya bir adam gelecek.
Nasıl birisi olduğunu bilmiyorum
ve ilgilenmiyorum da... Ben ona bir
oyun oynamak istiyorum. O bizi
sevgili sanmalı... Biz seninle ikimiz
ona karşı sevgili gibi
davranacağız.”
“Neden?”
“Neden mi?” Omuz silkti. Ona
fazlasını açıklamak zorunda değildi.
“Çünkü ben öyle istiyorum. Sen
sadece bana ayak uydur. Fazla
konuşmana gerek yok. Sevgilim
gibi davranabilirsin, değil mi? Rol
yapabilir misin?”
Adam keyifle güldü. Bembeyaz
dişleri meydana çıktı. Gözlerinin
soğuk griliği canlandı. Dümdüz,
mükemmel dişleri, harika bir
gamzesi vardı. “Sevgilin gibi
davranacağım ha? Elbette... Çok
zor olacağını sanmam.”
“İyi...” Daha evvel hazırlayıp
gömlek cebine koyduğu parayı
çaktırmadan adamın avucuna doğru
uzattı. “Bu da paran! Cucu ile iki
yüz elli diye anlaşmıştık. Doğru
mu? Bir sorun var mı?”
Genç adam bir paraya, bir de kıza
baktı. Sonra rahat bir tavırla parayı
alıp, ceketinin iç cebine attı. “Evet,
tamamdır...” dedi keyifle. Durumu
kavramış gözüküyordu.
Bakışlarındaki hafif şaşkınlık da
artık

<< 1 ... 6 7 [8] 9 >>