Bölüm 3
Kapı yeniden açılınca, gözlerini
çevirdi. İçeriye giren
gerçekten de kırk beş yaşlarında,
zengin görünümlü birisiydi.
Bakışlarını etrafta gezdiriyordu.
Vildan hemen kendisine sarılmış
olan adama biraz daha sokuldu. “Bu
olabilir...” diye hafif bir sesle
mırıldandı. Başını yüzüne iyice
yanaştırdı. Boşta kalan eliyle
adamın karnına dokundu.
Avucunun altında kasılan sert mide
kaslarını hissetti. Buraya dokunması
onu da etkilemiş olmalıydı.
Göğüslerinden birisi şimdi adamın
ince gömleğinden,
kaburgalarının tüm ısısını alıyordu.
Gözünün ucuyla kapıda duran
adama baktı. Adam yavaşça
yanlarına yanaştı. Gözü bir an için
kendi üzerine ve ardından da
kendisine sarılan Turgut’a kaymıştı.
Çirkin değildi ama çekici de
değildi. Saçları kırlaşmıştı ve
hafifçe
dökülmüştü. Evet, bu adam
olabilirdi beklediği kişi...
Adam masalarına vardıktan sonra
da durmadı. Yürüyerek
kendilerini geçti ve arka masada
bulunan bir ana kızın yanına gitti.
Gülerek onlara sarıldı. Vildan
sıkıntıyla pufladı. “Kahretsin... Bu
da değilmiş...” diye mırıldandı.
“Çok gecikir mi?” diye sordu
Turgut gülümseyerek. “Benim
bir saat kadar sonra başka bir işim
vardı da...”
“Ne bileyim ben?” dedi kız biraz
öfkeyle. Tamamen olmasa
da hafifçe ondan uzaklaştı. Göğsü
artık adama değmiyordu ama
onun kalın kolu halen omzunun
üstündeydi. Telefonuna uzanıp
annesini aradı. Adam neden
gecikmişti ki? “Alo? Anne... Hani o
adam gelecek demiştin? Bir
saatten fazla oldu. Daha
bekliyoruz...”
“Bilmiyorum kızım. Baban haber
verdiğini söyledi. Zaten o
bölgedeymiş. Daha gelmedi mi?”
“Hayır... Gelmedi. Şapşal adam,
burayı bulamamış olmasın?”
“Vallahi bilmem... Baban onun çok
zeki olduğunu söylerdi
hep ama... olabilir. Sen ne
yapıyorsun şimdi?”
“Hiç... Beyefendiyi bekliyorum
işte... Neyse! Tamam, seni
sonra yine ararım.”
Telefonunu kapatıp yanındaki
yakışıklı adama baktı. Rahat
bir tavırla kendi yüzünü izliyordu.
O sırada Tülay ayağa kalkıp
tuvalete gitmesi

[1] 2 3 4 >>