gibi
kafeteryadaki birçok kız da adamı
süzüyordu. Sandığından daha
iriydi. İnce beline ve dar
kalçalarına rağmen göğsü ve sırtı
çok
genişti. Günde iki üç saat vücut
çalışmasa bu kaslar olmazdı.
Normalde kaslı erkekleri de fazla
sevmezdi ama... bu adama
yakıştığını düşündü. Pahalı
takımının pantolonu vücuduna tam
oturmuştu. Özel dikim olmalı diye
düşündü. Mankenlikte iyi
kazanıyor olmasaydı böyle bir şey
giymesi mümkün değildi.
Adam bir süre sonra yanına geldi.
Konuşmasını bitirmişti.
Rahatça kızın yanına oturdu. Vildan
onun uzakta ne konuştuğunu
merak ettiyse de, kendisini
ilgilendirmediğini düşünerek
merakını
yendi. Gözünün ucuyla yakışıklı
çehresine baktığında, onda
kendisini etkileyen bir yan
olduğunu kabul etti. Bu yaşa
gelmişti,
bir erkeğe böyle dikkatle baktığını
hatırlamıyordu. Üstelik bu adam
diğer tanıdığı mankenlerin çoğu
gibi cıvık değildi.
Tülay geliyordu. Makyajını
tazelemişti. Sandalyesine oturan
kız, kimsenin gelip gelmediğini
sordu. Gelmediğini öğrenince,
gözlerini yakışıklı adama çevirdi.
Makyajını tazeleyip, saçını
düzeltince kendisinden daha emin
olmuştu.
“Nerelisiniz, Turgut Bey?” diye
sevimlice sordu. Kahverengi
gözleri adama ışıl ışıl bakıyordu.
“Antalya!” dedi adam
gülümseyerek. “Siz?”
“Ben Adana’lıyım. Vildan da buralı!
İzmir’i seviyor
musunuz?”
“Evet... Güzel şehir. Her şey
güzel!”
Kapı açılınca konuşmalara kulak
misafiri olan Vildan hemen
dikeldi. Gözü gelen kişideydi. Ama
gelen bir kadındı. Yavaşça,
yine adama sokuldu. “Sarılabilir
misin?” dedi usulca. “Her an
gelebilir...”
Genç adam hafif kaykılıp kolunu
yine kızın omzuna attı. Bu
sefer gerçekten sevgilisi gibi
doğaldı. Üstelik de biraz çekip, ince
bedenini kendisine yasladı. Elleri
gerçekten güçlü tutuyordu onu.
Kucağındaki ellerini ovuşturdu
Vildan. Bu yakınlık neden hoşuna
gidiyordu? Başını biraz yana
yaslayıp, adamın omzuna değdirdi.
Bu adamın vücudundan yayılan
cinsel çekicilik dayanılacak gibi
değildi.Bir süre

<< 1 2 [3] 4 >>