böyle oturdu.
Tülay ile adam arasında gelişen
hafif
muhabbeti dinliyordu ama yarı
mayışmış gözleri kapıdaydı.
Telefonu çaldı yine. Genç adam
kendisinden önce davrandı.
Vildan’ı salmadan rahatça uzanıp
onun telefonunu aldı ve kıza
doğru uzattı. Vildan ekranda
annesinin ismini görünce merakla
açtı.
“Efendim anne...?” Burnuna dolan
adamın kokusuna dikkat
etmemeye çalıştı. Gözlerini
kırpıştırıp dikkatini toplamaya
çalıştı.
“Vildan, az önce baban aradı.
Adamın çok acil bir işi çıkmış.
O yüzden gelemeyecekmiş. Müsait
olduğu bir zamanda yeniden
görüşmek için bizi arayacakmış.”
Genç kız hem rahatlamıştı, hem de
kızmıştı. “Yok, daha
neler? Beyefendinin keyfini mi
bekleyeceğiz? Artık onunla
görüşemem. İyi oldu. Bir daha da
beni zor görür. Boşu boşuna
burada bekletti.”
“Kızım, hemen sinirlenme, adamın
işi çıkmış işte...”
Vildan usulca adamın kollarından
sıyrıldı. Telefonunu
kapatıp, Turgut’a döndü. Adamın
gözlerinin içi gülüyordu.
Dudakları gülümser gibi kıvrılmıştı.
Durumu kavradığı da belliydi.
“Ben...” gözlerini erkeksi
dudaklardan kaçırmaya çalıştı.
Ama bakışlarını çevirdiği gözleri
de bir o kadar güzeldi. “...sanırım
artık işimiz bitti. Anladığın gibi,
adam gelmiyormuş.” diye
mırıldandı.
ISMARLAMA BEBEK · 25 Aprel
2013 ·
Beyen · Tam Ölçüde Bax · Mesaj
kimi Gönder · Paylaş · Şekli
Şikayet Et
10 nefer nefer bunu beyenir.
Bir açıqlama yaz...
Rey Bildir

<< 1 2 3 [4]