Men senin sonradan deyerini bildiyinem. Sen menim uzaqlaşdıqca yaxınlaşanımsan. Men senin vicdanının qara terefiyem, üreyinin qabıq bağlamayan yarası,içini rahat buraxmayanınam.

Sen menim en gizli merasimlerle içime gizletdiyim, sen menim boğazıma yumrulanıb qalan, uda bilmediyimsen. . Sen peşmanlığımsan. Sen menim geri dönüşü olmayan yollarımın çıxmaz küçelerisen.



Men senin her kesin yanındakı bedbextliyin, unuda bilmeyeceyin yaddaşın, söz dinlemeyen uşağıyam üreyinin. Men sende, qelemin qırılması, qelemin qırılmasıyam..



Sen menim "kaş ki dilsiz olsaydım, o sözleri demeyeydim" temenimsen.. Sen menim dolu bir bulud kimi üstümde dolaşanımsan. Sen menim heyat boyu birlikde yaşayacağam talehimsen.



Men senin çalmağa qapın , boşa çıxan gözlenişlerinem. Bitib tükenmek bilmeyen sonuncu ümidin, her seher yeniden başlayan ümidinem.




Sen menim ne qeder istesem de uzaq durduğum, qaçarken daha çox eşqim olduğumsan. Özüme verdiyim, amma tutamadığım sözlerimin sebebisen.




Men senin gözünden axan damla, üreyinden gelen hirs, beyninde rahat dayanmayan "kaş ki" nem. Men senin baxıb xatırladığın, geri ala bilmediyin zamanınam...



Sen menim utancımsan. Üzleşmekden qaçdığım, amma bir güzgü kimi qarşımda dayanan , gizlendiyim, gözlerimi qapadığım utancımsan.




Men senin sonuncu sehfin, artıq ne etsende fayda etmeyeninem.

Sen menim tükenen kelimelerim, qelbimin beynime söz keçire bilmeme sebebisen.

Sen menim üreyimin ilk atışı ...
Men senin üreyinin sonuncu atışıyam...