Bu otaqlar,senin izlerin olan bu divarlar nefesini hiss etdiyim evin her bir küncü mene eyni anda artıq yoxlugunu xatırladır. Yeniden ve yeniden sen, heç bitmeyecek bu senlerim ATA! Bu gün sene nece ehtiyac duydugumu hiss etdim. Düşündüm bu gün olsaydIn nece olardI heyatim ve o an içimde sene olan möhtaclıgımı hiss etdim. Mene ele lazimsanki, birden sene yeniden sarilmaq seni qucaqlamaq istedim. Uşaq iken etdiyim her bir şeyi yeniden yaşamaq istedim. Seninle keçirdiyim bütün günleri geriye istedim. ATA neden başlayım, nede bitirim bilmirem. Seni yox kimi nece qebul edim bilmirem. Nece anladım içmdeki bu boşlugu bu agrını, sen yoxsan ve bu gerçekden başqa her şey yalandır. Seninle addımlamaga bawladıgım bu heyat yolunu sensiz addımlamaqdayam,düşüncelerimi hereketlerimi etdiyim her şeyi, sehvlerimi sene deyil resmine danışıram. Aglayıram men, yeniden aglayıram. Bu dünyada tesellim varılgın idi, tek sıgınacagım sen idin. Çünki sen vardın, ne etsem meni qoruyacagına emin idim. Sehv sehv dalınca etsem de qorxmazdım. Heç bir şeyden qorxmurdum, amma bu gün çekinirem.. Bu gün artıq sehve yol vere bilmirem. Sensiz Yeridiyim bu yolda meni qoruyacaq sen yoxsan! Sehv etdiyimde meni danlamadan başa salacaq sen yoxsan. Niye bele aniden cixib getdin ki? sensiz yaşaya bilmerem deyirdim amma bu gün yaşayıram… Bunu nece bacardıgımı bilmirem ATA! geride üzerime buraxdıgn mesuliyyetleri derk etmeye başlayıram. Hem men axı güclü olmalıyam. Mene baxan o gozlerin son defe agladıgı kimi qalıb xatiremde. Her gün daha da çox uzaqlaşırsan menden. Her keçen gün itir yaddaşımdan sene aid anlar, istemirem dayandır zamanı! Sensizliyin acısını istemirem! Artıq yox olub gedirem, sensizlikle birlikde men yox olub gedirem….ATA sene çox ehtiyacım var!