Sonrakı
Fatih Murat Arsal Fan
Babasının tersanesine yine kendi
kırmızı arabasıyla gitti.
Sadece yat üreten bir tersaneydi.
Yakın zamana kadar babasının
işleri çok iyiydi. Ne zaman bu
kadar bozulmuştu acaba?
Tersanede
en az yüz kişi çalışıyordu. Büyük
hangarlar değişik boyutta
teknelerle doluydu. El yapımı
tekneler gerçekten çok güzel
olarak
üretimden çıkıyorlardı. Arabasıyla
park alanına girdiğinde
korktuğunun başına geldiğini
gördü. Siyah BMW de oradaydı.
Pırıl
pırıldı. Onun içinde gece olanları
hatırlayınca hemen başını çevirdi.
Arabasını biraz uzak bir kısma park
etti. Adamın kendi kırmızı
arabasını tanıma ihtimaline göre
yaptığı bir şeydi. Onun kendisini
fark etmesini istemiyordu. Onu
yeniden görmek de istemiyordu.
Ana binaya yöneldi.
İçeriye girdiğinde, elinde olmadan
saçlarını düzeltti. Her
ihtimale karşı adamla karşılaşırsa,
bakımlı olmak istiyordu.
Üzerindeki basit kot ve ince bluz
ile nasıl bakımlı gözükecekse!
Sekretere doğru gitti. Babasının
yıllanmış sekreteri onu görünce
gülümsedi.
“Nasılsın Vildan? Bu saatte
hayırdır? Okulun yok mu?”
“Vize haftası. Yarın son gün. Sen
nasılsın?”
“İyidir. Canan’ın bebeği olacak.
Onun heyecanıyla
bekliyorum. Anneanne olmama bir
ay kaldı.”
“Evleneli o kadar oldu mu ya?
Sanki dün gibi...”
“Sorma... Ben de senin doğduğun
günü bile hatırlıyorum.
Ama şu haline bak! Gördüğüm en
güzel kız oldun. Şu parlak
saçların için her şeyimi verirdim.”
Vildan gülümsedi. “Gerek yok.
Sana şampuanımın adını
veririm. Babam nerede?”
Kadın hafifçe başını eğip sır verir
gibi yukarıyı işaret etti.
“Bir nolu toplantı odasındalar.
Yanında da o İstanbul’dan gelen
yakışıklı var.”
“Kim?” bilmiyormuş gibi yaptı.
“Turgut Ataman Çeliker! Uzun bir
ismi var. Kendisi de uzun.
Sen görmedin mi onu hiç? Her
sene birkaç kere gelir.”
“Evet... bir iki kere gördüm.”
“Bu gün yanında bir de kadın
getirmiş. ”
“Sekreteri mi?”
“Bilmiyorum. Tanıştırılmadım.
Ama... bence sevgilisi... Çok
güzel. Çok

[1] 2 3 ... 6 >>