evlenmek
istediğini söyledi ama eğer bu
evlilik gerçekleşmezse,
üzülmememi, şirkete ortak
olabileceğini
söyledi. Bu konuyu da sen okulunu
bitirinceye kadar bir daha
açmayacağını söylemişti. Sana da
durumdan ve kendisinden
bahsetmememi istedi. Fakat bu
gelişinde biraz acelesi var gibiydi.
İki sene içinde ilk kez seninle ilgili
sorular sordu ve bu evliliği
seninle konuşmamı istedi.”
Vildan sıkıntıyla dudaklarını
kemiriyordu.
“Kabul et, hoş bir adam. Yakışıklı,
zengin... Çevresinde
seviliyor. Ben baba olarak böyle
bir adayın çıkmasından
memnunum. O son çıktığın çocuk
da zengindi ama hiç
beğenmemiştim hatırlarsan.
Şımarık züppenin tekiydi.
Sepetlediğin
iyi oldu.”
Vildan yine cevap vermedi. Gözü
duvardaki tablodaydı.
Sonra babasının yüzüne baktı.
“Buraya ortak mı olacakmış? Sana
böyle mi dedi?”
Adam omuzlarını silkti. “Sonradan
fikrini değiştirmediyse...
evet!”
“Evlenmezsek yani?”
“Evet!”
“O zaman evlenmezsem senin için
bir şey fark etmeyecek?”
“Sen bilirsin. Ama senden
hoşlandığını biliyorum. Üç senedir
beklediğine göre de ciddi. Eninde
sonunda birisiyle evlenmek
isteyeceksin. Birisini koca olarak
bana getireceksin. Doğrusu... ben
damadımın o olmasını isterdim.
Sana değer vereceğini biliyorum.”
“Benimle sadece babasını memnun
etmek için evlenmek
istiyor. Ismarlama bir bebek
istiyor.” Sesi öfkeli çıkıyordu.
“Güzel
olduğum için, çocuğumun da güzel
olacağını umuyor. Bana kaliteli
bir damızlık gözüyle bakıyor.”
Koltuğundan kalkıp olduğu yerde
ayağını yere vurdu. Öfkesi
yanaklarını kızartmıştı. “Bana
değer
verdiği falan yok. O bir iş
anlaşması yapıyor! Soyunu devam
ettirmek için bir erkek evlat
istiyor.”
“Her baba bunu ister!” diye
mırıldandı adam. Sesi biraz
üzgündü. “Ben de ailemin son
erkek üyesiyim. Sen tek
çocuğumuzsun. İstedik ama iki
düşükten sonra bir daha annenin
bebeği olmadı. İşimi devam
ettirecek kimse yok. Sen de avukat
olmak istiyorsun. İnan bana, onun
bu düşüncesinde bir gariplik
yok.

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>