Sonrakı
Fatih Murat Arsal Fan
“Onunla evlenirsem... borcunu
sileceğini söyledi mi sana?”
diye sordu. Gözleri dışarıda öğle
molası vermiş, gezinen
çalışanlardaydı. Bahar havası
yüzünden herkes dışarıya çıkmış,
güneşleniyordu.
“Evet. Bunu senden gizlemedim ki!
Az önce demiştim. Para
gerçekten büyük miktarda... Ama
evlilik gerçekleşmezse,
karşılığında bana ortak
olabileceğini, sermaye
ekleyeceğini söyledi.
Yani senin anlayacağın... sandığın
gibi değil. Evlenmemen benim
işime gelir. İşimi büyütmüş
olurum. Ne zamandır yandaki
tersaneyi
de almak istiyordum. Bu kriz
olmasaydı, alacaktım da! Adamlar
zor durumda ve satıyorlar.”
Demek ki adamın kendisine yaptığı
tehdit çok da gerçekçi
değildi. Madem babasına kötülük
yapmaya niyeti yoktu, o
senetlerin tahsiliyle ilgili
söylemleri de doğru değildi. Sırf
kendisini
zorlamak için yapılan kuru sıkı bir
tehditti.
“Bana... evlenirsek... burada... yani
yine sizin yanınızda...
kalabileceğimi söyledi” diye
mırıldandı. “Okulumu bitirmem
için...
Bebek doğuncaya kadar...! Beni
kısıtlamayacakmış. İş anlaşması
yapar gibi... her şeyi açık açık
söyledi.”
“Dediğim gibi... sen bilirsin! Ne
istiyorsan yap. Çocuk
değilsin.”
Genç kız babasının samimi yüzüne
baktı. Bakışları kararsızdı.
“Evlenmek istemiyorum...” diye
fısıldadı.
“Tamam o zaman!” dedi Yusuf
Bey. “Evlenmezsin, olur
biter.”
“Gerçekten mi?”
“Evet! Tabii. Üzülme... Konuşurum,
o da kendisine başka kız
bulsun. Zaten öyle bir adamın
temiz bir aile kızı bulması uzun
sürmez. Baktığı her kızı iki
dakikada etkileyebilecek birisi...”
Gülümsedi. “Burada çalışan kızlar
bile ona yiyecek gibi
bakıyorlardı. Dışarıdan bakınca,
görebiliyorum tabii...”
“Öyle mi?” diye sordu. Tülay’ın
bile ona nasıl baktığını
hatırladı. Üstelik Tülay nişanlıydı.
Adamın çekiciliğini inkâr
edemezdi. Umursamaz bir tavırla
omuz silkti. Yine camdan
dışarıya bakıyordu.“Evet, başka kız
bulsun. Doğru, yakışıklı sayılır,
elbette başka kız bulabilir!

[1] 2 3 4 >>