Sonrakı
Fatih Murat Arsal Fan
Hukuk fakültesinin vizeleri bitmişti.
Birkaç hafta sonra
finaller olacaktı ve ondan sonra da
bu dönem bitecekti. Bahar
İzmir’de yaza dönmüştü. Bir hafta
içinde havalar çok ısınmıştı.
Artık güneşli yerler değil, gölge
yerler tercih edilir olmuştu.
Kaldırımların üzeri, kafeteryaların
masalarıyla donatılmıştı. Gelen
geçene yürüyecek çok az yer
bırakılmıştı.
Vildan okulun içinde, duvara
asılmış olan notlarını okuyordu.
Zeki bir kız olduğu için
seviniyordu. Stresten fazla
çalışamamıştı
ama notlarının hepsi de çok iyiydi.
Finallere biraz asılmalı diye
düşündü. Sınıf birincisi olabilirdi.
Bu durumda staj yaparken de
şanslı olurdu.
Yanından geçen iki kızın gülüşmesi
ile başını çevirdi. İkisinin
de gözleri kendi üzerindeydi. Niye
baktıklarını anlamadı. İleriden
kendi sınıfından üç kız daha
geliyordu. Onların da gözleri kendi
üzerindeydi. Aslı isimli kız, ona
gülerek göz kırptı.
“Seninki gelmiş...” dedi geçerken.
Vize notlarının asıldığını
görünce duraladı. “Vergi hukuku
dersi de açıklanmış, arkadaşlar!”
diyerek Vildan’ın yanına geldi.
Vildan da merakla sordu.
“Benimki kim Aslı?”
“Seninki işte... Hani şu esmer, uzun
yakışıklı... bizden sır gibi
sakladığın iri adam... Dışarıda seni
bekliyor. Onu bekletme diye
dedim.”
Vildan kaşlarını kaldırdı.
Kitaplarını göğsünde sıkıca tutup,
okulun binasından dışarıya
çıktı. İlk bakışta gerçekten
üniversiteli küçük bir kız gibiydi.
Yavaşça etrafına bakındı. Dışarıda
kimse gözükmüyordu. Biraz
yürüyünce, arabayı park ettiği
yerde gördü onu. Kendi kırmızı
arabasının burnuna oturmuş,
tembelce etrafını seyrediyordu.
Gözündeki güneş gözlüğü, akşam
güneşinin dik ışıklarından
koruyordu onu. Siyah saçları, yine
pırıl pırıldı. Bu sefer üzerinde
bir kot, kaslarını gösteren beyaz
bir tişört vardı.
Kendisini hemen gördü Turgut.
Ama doğrulmadı. Kızın
gelmesini bekledi. O sıkıntıyla
kırmızı arabaya yaklaşınca da,
yavaşça doğruldu. Elleri cebinde,
yüzünde yine

[1] 2 3 ... 6 >>