Bir kısmı kendi
sınıfından arkadaşlarıydı.
Yürürlerken şaşkınlıkla
kalakalmışlardı.
“Beni olur olmaz yerlerde öpmek
sende alışkanlık oldu...”
dedi hafif sinirli bir sesle.
“Evet. Dudaklarına
dayanamıyorum. Ama kitapları
havaya
fırlatıp bana bir tokat atmanı
bekliyordum. Sen iyi misin?”
Vildan’ın siniri geçiverdi.
Gülmemek için kendisini zor tuttu.
Onun bu kadar sevimli olması ne
kadar da kötüydü! Bu adamda
şeytan tüyü olduğunu kabul
etmeliydi.
“Bunu bir daha yapma...!” diye
mırıldandı. “Araban nerede?”
diye sordu sonra sesini
soğuklaştırmaya çalışarak.
“Senin arabanı görünce, burada
olduğunu anladım. Zaten
buraya şoförle gelmiştim. Yolladım
gitti. Şu anda yayayım.”
“Eee?”
Genç adam sıkıntılı bir
gülümsemeyle kırmızı spor
arabaya
baktı. Sonra kıza çevirdi bakışlarını.
“Sence ben bu arabaya sığar
mıyım?”
Vildan ilk kez samimi olarak güldü.
Bu kadar sevimlilik
fazlaydı. Bir elini çantasının içine
daldırıp araba anahtarını ona
uzattı. “Al bakalım... Hadi
gidelim...”
Uzaklaşırken arkalarından yapılacak
dedikodunun
farkındaydı ama şu anda bu daha
önemsiz bir konuydu. Bugün
hayatının belki de dönüm noktası
olacaktı. Şoför koltuğuna
zorlukla sığan adam, onu bilmediği
bir yere doğru götürüyordu.
Kendisini kaçırılıyor gibi hissetti.
Etrafını seyrederken çevre
yoluna girdiklerini ve otobana
çıktıklarını fark etti.
“Nereye gidiyoruz?” diye sordu.
“Kuşadası’na...”
“Kuşadası’na mı?” diye hayretle
sordu. “Neden?”
“Herkes orada olacak. Yarın gece
buradaki şirketin partisi
var. Bir otelde tüm çalışanlar için
hafta sonu tatili düzenledik.
Deniz, havuz, yemek, sınırsız
eğlence... Akşam geç saatlere
kadar
parti... Sanırım eğlenceli olacak...
Ben de dört senedir ilk kez
katılıyorum.” Yan gözle kızın güzel
yüzüne baktı. “Annenle babanı
da çağırdım ama baban gelmek
istemedi. Senin de gelmek
istemeyeceğini söyledi.”
Vildan sıkılı dudakları arasından
homurdandı. “Sorma
nezaketini gösterseydin...
gelmezdim.”
Adam

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>