keyifle güldü. “O yüzden
sormadım.”
“Peki, söyler misin? Gece
yatarken iç çamaşırlarımla yattım
diyelim... Partinde ne
giyeceğim...? Hiç değilse eve
uğrayıp bir
şeyler alsaydım.”
“Gerek yok... Ben sana lazım
olabilecek her şeyi alırım.
Gözümün önünden ayrılmanı
istemiyorum. Yokluğumda beni vaz
geçirmek için, hemen bir erkek
arkadaş edinmenden çok korktum
doğrusu...”
Kız dişlerinin arasından konuştu.
“Sayende o tip planlardan
medet ummayı bıraktım.”
“İyi... Artık inanmazdım çünkü!
Hoş, olsaydı bile artık çok
geç... Hiçbir erkek arkadaş beni
engelleyemez!”
“Hayır cevabını sevmiyorsun, değil
mi?”
“Senden olursa... sevmiyorum.
Senin bana sürekli evet
demeni arzuluyorum.”
“Ne gibi mesela?” Merak etmişti.
“Mesela...” Gülümseyerek devam
etti. “Evet, öp beni... Evet,
sarıl bana... Evet, sev beni... Bu
evetler hoşuma giderdi. Ya da şu
nasıl? Evet, seninle sevişirim...
Evet, çocuğunu doğurmak
istiyorum... Ya da... Evet, Seninle
evlenirim... Evet, karın olmak
istiyorum. Bunların hepsi aklımdaki
‘evet’ler.” Sesi şakacıydı.
“Ama ben karın olmak
istemiyorum. Seninle evlenmek
istemiyorum.” diye inat etti.
Adam cevap vermedi. Vildan
değişen manzaradan başını
çevirip onun yüzüne baktı. Ne
düşünüyordu acaba? Yandan ayrılıp
geriye taranmış dalgalı siyah
saçlarını bir kısmı yine alnına
dökülmüştü. Bu saçları her böyle
görüşünde, o esmer kadının
elleriyle adama dokunuşunu
hatırlıyor, sebepsiz yere sinir
oluyordu. O kadını da kendisini
öptüğü gibi öpmüş müydü?
“Beni çevrendekilere bu gece kim
olarak tanıtacaksın?” diye
içindeki huzursuzluktan
kaynaklanan öfkesini bastırmaya
çalışarak
sordu.
“Kimseye hesap vermek zorunda
değilim. Sen herkes için,
benim değer verdiğim güzel kadın
olacaksın. Yakınlık derecemizi
bilmek zorunda değiller.” Yine
gülümsüyordu ama ciddi olduğu
belliydi. Güzel kadın deyimi
Vildan’ın hoşuna gitti. Güzel
olduğunu biliyordu ama birisinden
duymak daha da güzeldi.
Özellikle böyle yakışıklı

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>