Sonrakı
Fatih Murat Arsal Fan
“Evet...”
Turgut sevindiğini gösteren her
hangi bir tavır içinde
bulunmadı. Gözleri hâlâ kızın
gözlerindeydi. Belli ki ona
inanmıyordu.
“Benimle oynama Vildan? Eğer
numara yapıyorsan...?”
Kız omuz silkti. “Hayır, numara
değil...” dedi umursamazca.
“Karın olacağım... Seninle
evleneceğim. Vakti gelince
çocuğunu da
doğuracağım. Çünkü senin
isteklerini gerçekleştirinceye kadar
bu
yapışkan tavrının süreceğini
anladım. Beni bırakmayacağını çok
iyi
ifade ettin. Seninle uğraşacak
gücüm yok. Ben senin gibi
zorbalara
alışık değilim. Ama benim de bu
evlilik için şartlarım var...”
Adamın yüzündeki ifade fazla
değişmedi. “Öyle mi? Zaten
sana her türlü kolaylığı sağladığımı
sanıyordum? Koca olarak bir
çok hakkımdan vazgeçmiştim.”
“Olabilir. Ama benim de
isteklerimi kabul etmezsen, bu
evlilik olmaz...!” Gözleri
kararlılıkla bakıyordu. “Senden
hoşlanmıyorum. Seni sevmiyorum.
Seninle daha lüks bir hayat için
de evlenmiyorum. Zaten babam
hiçbir ihtiyacımı eksik etmiyor. Şu
anda ekstra hiçbir şeye ihtiyacım
yok. Ama karar vermemde elbette
senin söylediklerin de etkili oldu.
Dediğin gibi, evlendiğimizde,
annemle babamın yanında kalmak
istiyorum. Sen istersen... gelir
gidersin. Çocuk için yani...” Biraz
utanarak sustu. “Bizim evde de
kalırsın... Benim odamda... Ama
ben okulumu bitireceğim bu
arada! Bu sene staj da yapacağım.
Bu yüzden... ben hazır
olmadıkça seks... veya çocuk yok!
Baban bir süre evlenmemiz ile
yetinmek zorunda... Kışa doğru...
belki çocuk için uğraşabiliriz.”
Adam hafifçe dudağını kıvırdı.
Gülümsüyor muydu, dalga mı
geçiyordu, anlamadı. “Seks yok,
bebek yok... sen istemedikçe..?”
diye durumu özetledi.
“Evet... Ben istemeden bana
dokunursan... bebek anlaşmamız
yatar. Ama...” Hafifçe omzunu
silkti. “...bugünkü gibi... beni arada
masum öpücüklerle... öpmene izin
var.” Çünkü o öpücüklerden
hoşlandığını fark etmişti. İnsanın
neredeyse nefret ettiği bir adamın
öpüşlerinden

[1] 2 3 ... 8 >>