rat Arsal Fan
Annesi yine sustu. Kafasının
karışmış olduğu belliydi.
“Para için evleniyorsun yani?
Baştan söylediğin onca lafa
rağmen...?”
Vildan da derin bir nefes aldı.
“Paranın önemli olduğunu
unutmuşum. Babamın da zor
durumda olduğunu biliyorum. Çok
da
üzülme... Adam fena değil! Görsen,
beğenirsin. Çevredeki
kadınlar... onu beğeniyor. Belki
ileride ben de onu... biraz
sevebilirim.” Esmer adamın gülen
yüzünü düşündü. Adamın
çekiciliğini biraz hafif ifade etmişti.
“Neyse... Beni kısıtlamayacak.
Okulumu da bitireceğim. Nasılsa
bir gün biriyle evlenecektim.
Niye o olmasın?”
Kadın bir süre sessiz kalıp sonra da
usulca sordu. “Gece
orada mısın?”
“Sanırım! Bana güzel bir süit
tutmuş. Merak etme. Şimdilik
çok efendi. Evleninceye kadar bana
dokunmayacağına söz verdi.
Çevresindeki insanlarla
tanıştırırken sözlüm dedi. Yani
numara
yapmıyor. Bu bebeği gerçekten
istiyor.”
“Önce seni bizden istemesi
gerekmez miydi?”
“Hadi anne...! Siz çoktan beni
adama vermiştiniz bile.” Sesi
biraz acıydı. “Onunla bir kez
görüşmem için ısrar edip
duruyordunuz. Oldu işte! Ne
istemesi? Buna ne gerek var?”
“Kesin evleneceksiniz yani...?”
“Evet. Sonunda kararımı verdim.”
“Bak kızım. Ben de iyi bir kocayla
evlenmeni istiyorum.
Senin mutlu olman benim en
büyük arzum. Tek çocuğumsun.
Onunla evlenmek istemiyorsan...
babana karşı koyabiliriz.”
Vildan hafifçe tebessüm etti.
Babasına karşı koyabilirdi ama
adama nasıl karşı koyacaktı?
Turgut’un ısrarlarının dinmeyeceği,
bugün okul önünde yaptığı
hareketten belliydi. Aleni bir
şekilde
kendisine sahiplenmiş ve öperek
bunu herkese göstermişti. Sürekli
karşısına çıkacak ve olur olmaz
yerlerde kendisine buna benzer
baskılar yapacaktı ve üstelik de hiç
utanmayacaktı. “Anne,
istediğiniz gibi, onunla
evleneceğim. Kafana takma. Ben
kararımı
verdim ve ona da söyledim. Artık
geriye dönüş yok. Sen babama
nerede olduğumu söylersin. Seni
sonra yine ararım.”
Telefonu kapattıktan sonra,
soyunup bir

[1] 2 3 ... 8 >>