Sonrakı
Fatih Murat Arsal Fan
“Efendim?” diye uykulu bir şekilde
seslendi.
“Girebilir miyim?”
“Müsait değilim. Banyodan
çıktım...”I
“Üzerinde havlu var mı?”
“Evet ama...” Fakat daha lafı
bitmeden adam içeriye
girivermişti bile. Aceleyle
doğruldu. Sinirlenerek adamı
tersledi.
“Sana gir dememiştim!”
“Plajda el kadar şeylerle seni daha
çıplak gördüm. Bu havlu
daha çok yerini örtüyor.” Gözleri
çıplak bacaklarındaydı.
“Ama bakışların öyle demiyor!”
dedi Vildan huysuzca. Güzel
burnunu havaya dikmişti. Islak
saçlarına rağmen çok güzeldi.
Çarşafın üzerinde oturduğu için
onu da üzerine çekemiyordu.
Narin omuzları her erkeğin aklını
başından alabilirdi. Elleri ile
havlusunun alt kısmını kontrol etti.
Bir erkek ile aynı odada böyle
yarı çıplak olmasını doğru
bulmuyordu. Diğer yandan...
bundan
fazla rahatsızlık duymamasını da
anlamıyordu.
Turgut rahatça kendisini yatağa
bıraktı. Kızın yanına uzanıp
ellerini başının altında kavuşturdu.
“Off... Ben de yoruldum. Ama
çok güzeldi. Gelmeliydin...” dedi.
“Ben de dinlendim. Kardeşinle
beraberdik.”
“Ne konuştunuz? Beni ona şikayet
etmedin mi?” sesi
alaycıydı. Onun gerçekten merak
edip etmediğini anlayamadı. Laf
olsun diye de sormuş olabilirdi.
“Edecektim...”
Adam gözünün ucuyla ona baktı.
“Eee?”
Kız omuzlarını silkti. “Bilmiyorum.
Yapamadım işte!”
Adam alaycı bakışlarla gülümsedi.
“Benden hoşlanmaya mı
başladın ne?”
“Hayır, kardeşinden hoşlanmaya
başladım!” dedi Vildan
öfkeyle. “Ben yarı çıplağım, sen
yatağımdasın ve... ve bu kadar
rahat olmanı anlamıyorum. Ne işin
var burada? Lütfen odamı terk
eder misin?”
Adam kızın öfkesinden hiç
etkilenmedi.
“Sana bir şey aldım.” dedi sakince.
“Bir şeye ihtiyacım yok!” Adamın
göğüslerine bakması ile
biraz geri çekildi. Yatakta kayacak
yer kalmamıştı. Tam kalkacaktı
ki Turgut onu bileğinden yakaladı.
“Otur. Korkma... Seni ne kadar
arzulasam da... kendimi
tutacağım. Ama sen de beni
istersen eğer...”
“Saçmalama... Sal elimi.! Seni

[1] 2 3 ... 8 >>