neydi?
Nerede yaşıyordu? Ve en
önemlisi... ne kadar güzeldi?
Adamı elde ettiğine göre çok güzel
olmalıydı. Bütün sinir
uçları gerildi. Dişlerini neden
sıkıyordu ki? Ama çıplak, beyaz bir
bedenin adama sarıldığını hayal
etmişti ve bundan hiç
hoşlanmamıştı. O kalın kolların
arasında eriyen kadın, seviştikten
sonra başını onun geniş göğsü
üzerine yaslayıp uyuyor olmalıydı.
Gözlerini kırpıştırıp bu hayali
kovdu. Ona neydi ki? Kendisi
dememiş miydi sevgilisi ile olan
ilişkisiyle ilgilenmediğini...
Kendisine dokunmadığı sürece
istediği kadınla yatabilirdi. Ama
içinde bir parçanın artık adama
sahiplenmeye başladığının
farkındaydı ve bu hiç hoşuna
gitmiyordu.
Koridora çıkıp kapıyı ardından
çekti. Turgut da çıkmış,
kendisini bekliyordu. Asansör gelip
de içine bindikleri zaman, kızın
huzursuzluğu had safhadaydı.
Bakışlarını, asansörün saydam
camından dışarıyı seyreden genç
adama çevirdi.
“Peki... adı ne?” diye
dayanamayarak sordu.
“Kimin adı ne?” Adam şaşırmıştı.
Bakışlarını kıza çevirmiş,
neyi sorduğunu merak ediyordu.
“Şu kız arkadaşın... sevgilin... Adı
ne?” Adam duralayınca
omuz silkti. “Merak ettiğimden
değil de... Yine aynı hataya
düşmeyeyim diye... Yine masum
birisinin günahını almayayım.”
Asansör durdu. Zemin kata
gelmişlerdi. Genç adam
asansörden çıkınca, Vildan da çıktı.
Durup kendisini bekleyen
adamın yüzüne baktı.
“Söylemeyecek misin?” dedi hafif
bir öfkeyle. “Sen benim
hakkımda her şeyi biliyorsun.
Bense senin hakkında hiçbir şey
bilmiyorum.”
“Hakkımda fazla bir şey öğrenmek
istemediğini
sanıyordum!” Şakacı sesi, bu ismi
söylemeyeceğini gösteriyordu.
Hayatında bu kadar inatçı bir adam
görmemişti. Turgut elini kızın
beline hafifçe koyarak onu bahçe
çıkışına yönlendirdi. “Gülümse
hadi. Sıkıntı duyacağın bir şey yok.
Sen İzmir’de olduğun sürece
onunla karşılaşamazsın. Beni de
arada sırada göreceğine göre...
rahatsız olacağın bir şey yok!”
Dışarıya çıktıklarında, bahçedeki
masaların bir kısmının

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 8 >>