Sonrakı
Fatih Murat Arsal Fan
“Hayır!” diye yalan attı. Gözlerini
kaçırmıştı. Başını eğdi.
“Benim tipim değilsin. Ben senin
gibi erkeklerden hoşlanmam.”
“Demek ki...” diye mırıldandı
adam. “... seni elde etmek için
başka şansım yokmuş. O yüzden
hiç huzursuz değilim. Üç yıl
içinde kaç kere gelip sana böyle
sarılmayı arzu ettim. Bunun ne
kadar zor olduğunu bilemezsin.
Birisini beğenip de el sürememek
çok zordur. O güzel dudaklarını
öpmeyi sürekli hayal ederdim. Bir
keresinde seninle tanışmaya karar
verdim. Ama sen şu zengin
çocukla çıkmaya başlamıştın. Eğer
onunla yatacak kadar ileriye
gideceğinizi bilseydim... çok
önceden senin önüne çıkardım.
Seni
her fırsatta öperdim...”
Vildan sessiz kaldı. Turgut eğer
başka bir şekilde karşısına
çıkmış olsaydı ne yapardı? Bu
sorunun cevabını düşünmek bile
istemiyordu. Ama Turgut’un kendi
kırmızı dudaklarında gezinen
bakışları, içini titretmişti. Hiç şüphe
yoktu ki... kendisi de onunla
öpüşmeyi istiyordu. Bunu kabul
etmekten nefret etse de, günlerdir
onun kendisini yine arzuyla
öpmesini düşlemişti. Belki de
sadece
meraktandı. İlk defasındaki gibi
zevk alıp almayacağını merak
ediyordu.
“Beni öpmemen için... artık bir
neden kalmadı! Değil mi..?”
diye fısıldadı.
Adamın kaşları kalktı. “Öyle mi?”
“Evet!” dedi memnuniyetsiz bir
sesle. “Sözlü olduğumuza
göre... sana engel olabileceğimi
sanmıyorum. Elimi bile zorla
tutuyorsun. Hayır cevabını
sevmiyorsun. Ben sana engel
olamıyorum. İzin vermesem bile
istediğinde beni yine zorla
öpeceksin... O yüzden artık seninle
mücadele etmeyeceğim...”
Turgut sessizce karşısındaki inatçı
güzel yüzü süzüyordu.
“Seni son kez öptüğümde bana
karşılık vermiştin..?” dedi
yavaşça.
“Çok tecrübelisin... İstemeden
oldu...”
“Hoşlanmadın yani? Seni öpmemi
istemiyorsun..?”
“Hayır... Hoşlanmadım...” Yalan
söylemeyi sevmezdi ama
söz konusu bu adam olunca bazı
şeyleri gizlemek daha doğru
geliyordu.
Genç adam kaşlarını çattı. Gözlerini
siyah öfkeli

[1] 2 3 ... 6 >>