değil
mi?”
“Evet, sanırım... fena değil!” dedi
adam isteksizce.
“Ağzımdan bir şey mi almaya
çalışıyorsun? Ne yapmak istediğini
anlayamadım?”
“Hiç... Sadece benim yanımda
kimseyle oynaşma
demiştim...”
“Ben de oynaşmıyorum zaten,
tatlım.”
“Bana tatlım deme!” Vildan da
gülümsüyordu ama sözleri
kızgınca dişlerinin arasından
çıkmıştı. “Senin oynaşmadığını
biliyorum. Ama o kızın beni yok
sayarcasına seni süzmesi,
aranızda bir şey varmış hissi
uyandırıyor. Belki de önceden
sevgiliydiniz... öyle mi?”
Adam omuz silkti. “Bir iki kez
ailesiyle birlikte olmuştum. O
da yanımızdaydı tabii. Ama sevgili
değildik.”
“Sanırım o öyle görmemiş? Ümit
beslemiş olmalı...”
Genç adam onu biraz daha
kendisine çekerken, dudakları
kulağı hizasında geziniyordu.
“Kendi hatası... Bizi ilgilendirmez.
İlgilendiriyor mu?” dedi kulağına.
Şakacı sesi kızı daha da
çıldırtıyordu.
“Şu ünlü sevgili o değil yani?” dedi
tersçe.
“Daha neler!” dedi adam keyifle.
“O çok daha güzel. Kıyas
bile olmaz.”
Vildan huzursuzca nefesini tuttu.
“Çok mu güzel...?”
“Evet dersem kızacağını biliyorum.
Ne dememi istiyorsun?”
diye dalga geçti adam.
“Umurumda da değil zaten! Yeter
ki beni onlarla muhatap
kılma...”
“Dedim ya, senin onu görme
ihtimalin çok zayıf. İçin rahat
olsun.”
“Madem o kadar güzel...? Neden
hâlâ beni sevmeye devam
ediyorsun? Onunla evlen... iş
bitsin...” Yüzünü geri çekip
gözlerine
baktı. “Lütfen bırak beni... Her gün
daha da batıyoruz. Geri dönüşü m
olamayacak. Kendine seni sevecek
herhangi birisini rahatlıkla
bulabilirsin. Bak... kızların hepsi
sana hayran hayran bakıyorlar.
İmkân bulsalar beni bir kaşık suda
boğacaklar. Bırak yeniden
normal hayatıma döneyim...”
“Bunu çok mu istiyorsun?”
Vildan’ın önce sesini çıkarmadı.
Belki de Turgut artık kendisi
için mücadeleden vazgeçmek
üzereydi... Adamdan ayrılmak ve
yeniden o monoton hayatına
dönmek...? Evet, en iyisi buydu.
“Evet... Bırak beni?” diye fısıldadı.
“Peki ailen? Onlara

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>