çığlıklarını
gizlemeyi bıraktı. Bütün gücüyle
Turgut’a sarıldı ve kalçalarını
kaldırdı. Hiçbir şey hatırlamıyordu
şimdi. Zaman ve mekânı
unutmuştu. Sadece hissettiği zevk
vardı.
Onun da kasılmalarını hissetti ve
adama bilmeden yardımcı oldu.
Her şey bitince, nefesini
düzenlemeye çalışarak, öylece
kalakaldı. Neden sonra terli
göğsüne yumuşakça yığılan genç
adama hâlâ sımsıkı sarıldığını fark
etti. Onu salmak istemiyordu.
Hâlâ bir şeye tutunma ihtiyacı
hissediyordu. Nefesi biraz normale
dönünce, kollarını gevşeterek
geniş bedeni saldı. Bacakları da
adamın sert bacaklarını bırakıp
gevşekçe iki yana kaydı. Hiç
bilmediği duyguların geçmesinin
ardından bütün bedenini değişik
bir yorgunluk almıştı.
Nefesleri düzelinceye kadar
kıpırdamadan öylece kaldılar.
Sonra Vildan üzerindeki ağırlığın
kalktığını hissetti. Gözleri
yumulu, başı diğer yanda, doymuş
ama üzgündü. Yaşadığı
deneyimi tarif edemezdi. Terlemiş
siyah saçları vücuduna
yapışmıştı. Yanına uzanan
Turgut’un kendisini seyrettiğini
hissediyordu. Yatak çarşafını
çekmesi imkânsızdı. Çaresizce bir
elini göğüslerinin üzerine koyup
örtünmeye çalıştı.
“Üzgünüm...” diye mırıldandı
adam.
Vildan önce cevap vermedi.
Sesinin çıkacağından da
şüpheliydi. Bütün bedeni halen
inanılmaz bir şoktaydı. “Senden
nefret ediyorum... Senden
iğreniyorum!” diye fısıldadı sonra.
“Bilseydim...” Turgut’un sesi
üzgündü gerçekten. “Benim
yanlış düşünmeme sebep oldun.
Bilseydim... kendimi
tutabilirdim...”
“Bana... tecavüz ettin...” Gözlerini
açtı. Yorgunluktan ve
aldığı zevkin etkisiyle siyah gözleri
mahmurdu. Yakışıklı yüzdeki
gri gözlere baktı. “Bak... ne yaptın
bana! Bana zorla tecavüz ettin
ve bundan hoşlanmamı sağladın!
Sana karşılık vermem için elinden
geleni yaptın... Bu... bu daha da
küçük düşürücü...”
Turgut bir süre cevap vermedi.
Yavaşça kızın yüzüne
yapışmış olan terli saçlarını kenara
çekti. Sonra “Üzgünüm...” dedi
yeniden. “...Ama bir iki ay daha
gerçeği bilmeden

<< 1 ... 7 8 [9] 10 >>