gezinince içi bir
garip olmuştu. Huzursuzca onun
ellerinden geriye kaçtı. Onun
kendisinden uzak durmaya
çalışması Turgut’u hafif gülümsetti.
Kızın kızgınlığının devam ettiği
belli oluyordu. Genç adam
şapkanın parasını verip onu
dükkandan çıkardı. Güneş
gözlüklerinin ardından kızı süzdü.
Sonra karşı koymasına izin
vermeden küçücük elini avucuna
aldı. Yeni aşıklar gibi tuttu.
Vildan önce elini çekecek gibi
tereddüt etti ama sonra sesini
çıkarmadı. Artık inatçılık yapacak
ne kalmıştı ki? Her yerini gören
bir adamdan elini mi sakınacaktı.
Bu kadar yakın olmak hoşuna
gitmemesine rağmen yapacak fazla
bir şey de yoktu.
Elele, insanların arasından
yürüdüler. Vildan istemese de bu
elele gezmenin biraz hoşuna
gittiğini kabul ediyordu. Neticede
bu
adam artık kendisine ait sayılırdı.
Geceki olaydan sonra onun
üzerinde söz hakkı olduğunu
düşünüyordu. Çıplak gördüğü ve
deli
gibi sarıldığı bu beden artık
kendisinin değil miydi? Yine de
bunu
ona belli etmese iyi olurdu. Zaten
bencil ve kendini beğenmişti.
Daha da havalara girmesine izin
vermeyecekti.
Genç adam bir büfenin önünde
durdu. Dört tane tost söyledi.
İki soğuk su ve iki de ayran alıp
parasını ödedi. Poşeti satıcıdan
alıp kıza döndü. “İki üç yıldır böyle
ayaküstü tost yememiştim.
Hadi kendimizi kıyıda bir yer
bulup, yiyelim.” dedi keyifle.
Gerçekten mutlu görünüyordu.
Belli ki Vildan’ın ilk erkeği
olduğunu keşfetmek onu
rahatlatmıştı. Deniz kıyısına gidip
kendisini kıyıda yere bırakıverdi.
Uzun bacaklarını denizden bir
metre yukarıda bulunan beton
kıyıdan aşağıya sarkıtmıştı. Şansına,
oturduğu yere gölge yapan bir de
ağaç vardı.
“Burada yerde mi oturacağız?”
dedi Vildan hayretle.
Genç adam kendisi gibi kıyıya
oturmuş, balık avlayanları
seyrediyordu. Başını kaldırıp
Vildan’a baktı. Güldü. “Gel, otur
yanıma... Rüzgar çok güzel esiyor.
Gölge de var.” Kızın elini
tutmuştu.
Vildan isteksizce yanına oturdu.
Ona değmemeye
çalışıyordu. Genç adam ona

<< 1 2 [3] 4 5 ... 9 >>